نقد بازی «توتال وار: آتیلا»؛ طعم تازیانه‌ی خدا

در درازای سفری که دانته به جهان دیگر در کتاب ” کمدی الهی” طی می کند پس از دیدار کردن از طبقات مختلف دوزخ، به طبقه هفتم می رسد که جایگاه ظالمان و غارتگران بنام تاریخ است. این افراد کسانی هستند که به مال و جان دیگر هم نوعان خود تعدی کرده و آنها را به خاک و خون کشیده اند. که از میان آنها می توان اسکندر مقدونی و آتیلا پادشاه و فرمانده اقوام هون را نام برد. در اسناد و کتاب های تاریخی از آتیلا به عنوان یکی از خونخوار ترین و بی رحم ترین پادشاهان یاد شده است. او که با سواران تحت امر خود قلمرو وسیعی را از رود دانوب تا اورال در اختیار داشت بارها ترس را بر اندام فرمانروایان اروپا می انداخت و سرزمین های آنان را مورد تعرض قرار میداد.

این دست فرمانروایان نام آشنا بارها در دنیای امروزی به تصویر کشیده شده اند و فیلم ها و مستند های بسیاری درباره آن ها ساخته شده است. اما کار به اینجا ختم نمی شود و پای آن ها حتی به دنیای بازی های رایانه ای نیز باز شده است. در این بین استدیوی The Creative Assembly سازنده سری بازی های “جنگ همه جانبه” (Total War) از دیگر استدیو های حاضر در صنعت بازی های رایانه ای پیش است و در بازی هایش بارها از سرداران مشهور استفاده کرده است. پس از اسکندر مقدونی، جولیوس سزار، هانیبال و ناپلئون بناپارت، این بار نوبت به آتیلا رسیده است که یکی دیگر از عناوین توتال وار را به نام خود بزند.

جدیدترین بازی از این سری محبوب با فاصله کمی از نسخه پیشین خود یعنی Rome II به بازار آمد. این موضوع کمی غیر عادی بود زیرا در سال های گذشته فاصله میان انتشار بازی های سری توتال وار بیش از این بود. ولی شاید یکی از دلایل کم شدن این فاصله زمانی، موفق ظاهر نشدن Rome II باشد که به هیچ وجه نتوانست انتظارات را برآورده کند. به هر حال سازندگان تصمیم گرفتند که با بهره گیری از نقاط مثبت Rome II و از بین بردن نقاط ضعف آن،Attila را به عنوانی که شایسته یک بازی توتال واری است تبدیل کنند و این سری را دوباره به اوج بازگردانند.

همانطور که گفته شد محوریت اصلی بازی، شخصیت آتیلا و تاخت و تاز او به امپراتوری های روم شرقی و غربی است. البته این بدین معنی نیست که تمامی تمرکز سازندگان بر روی حکومت هون هاست. اگر با بازی های توتال وار آشنایی کافی را داشته باشید کاملا متوجه این موضوع می شوید. به مانند نسخه های قبلی بازی در چندین بخش پذیرای بازیکنان است. توصیه بسیار مهمی که در همین ابتدا باید کرد این است که برای آشنایی با مکانیک های مختلف گیم پلی و تغییرات بوجود آمده در این نسخه، حتما بخش پیش درآمد ( Prologue ) را به اتمام برسانید تا در دنیای پهناور بازی دچار سردرگمی نشوید و در کمپین اصلی بازی به مشکل خاصی برنخورید.

با توجه به اینکه بازی در حدود سال های 400 پس از میلاد اتفاق می افتد شاهد حکومت های (Faction) به مراتب کمتری نسبت به Rome II در بازی هستیم و حکومت های محلی کوچک ضمیمه قلمرو حکومت های قوی تر شده و جای خود را به امپراتوری های پهناور داده اند. تعداد حکومتهای قابل بازی در آتیلا به 10 رسیده است که به طبع و طبق عادت همیشگی Creative Assembly در DLC های بعدی این تعداد افزایش می یابد. همانند Rome II دسته بندی حکومت ها بر اساس فرهنگ آنها صورت گرفته است. که هر کدام از این 10 حکومت، ویژگی ها و مولفه های خاصی را برای خود دارند. به طور مثال در کشورهای شرقی از جمله امپراتوری ساسانیان به بهداشت، سلامتی و دانش نسبت به دیگر کشور ها اهمیت بیشتری داده می شود و در حالی که این موضوع برای حکومتی مانند هون ها اینگونه نیست و جنگاوری و مولفه های مربوط به آن برای آن ها در اولویت قرار دارد. همین تنوع ها و گستردگی های بسیار است که بازی های سری Total War را از دیگر هم ردیفانش متمایز کرده است و آن ها را یک سر و گردن بالاتر از دیگر بازی های استراتژیک قرار داده است.

در بخش کمپین شاهد تغییر و تحول های ریز و درشتی هستیم که همگی در راستای ساده تر و روان تر شدن بازی ایجاد شده اند. که در میان آن ها چند تغییر بزرگ و عمده بیش از بقیه بخش ها خودنمایی می کنند. که در ادامه به معرفی یک به یک آنها می پردازیم.

اولین و برجسته ترین تغییری که در آتیلا شاهد آن هستیم حضور قبلیه ها و حکومت های مهاجر (کوچ نشین) در بازی است که پس از بسته الحاقی “هجوم بربرها” ( Barbarian Invasion ) در نسخه اول Rome دیگر آن ها را ندیدیم. این این قبایل که شامل آلان ها، اوستروگوت ها (گوت های شرقی) ، ویزیگوت ها (گوت های غربی)، واندال ها و هون ها می شوند، بیشتر در قسمت های شمال شرق و مرکز اروپا پراکنده شده اند، اما این قبایل با تکیه بر مکانیک های جدیدی که برای آنها تعریف شده است قادرند تا هر کجا از نقشه بازی که بخواهند ساکن شوند. همچنین قابلیت سوییچ کردن لشکر به اردوگاه های شهری، ساخت و ساز در این اردوگاه ها و ایجاد لشکرهای جدید از ویژگی های جدیدی است که به بازی افزوده شده است. به طور قطع، حضور قبایل کوچ نشین بازیکنان را با چالش های جدید و دشوارتری در طول بازی مواجه خواهد کرد.

در Rome II با توجه به اینکه یکی از شعار های اصلی بازی، “امپراتوری خود را بنا کن” بود، شاهد ظهور و پیدایش امپراتوری های بزرگ، نظیر اشکانیان و رومیان و چگونگی تبدیل شدن آن ها به قدرت های برتر آن زمان بودیم. اما در این نسخه، با توجه به زمان شروع بازی می توانیم از همان ابتدا صاحب امپراتوری های دلخواه باشیم. در آتیلا می توان با انتخاب یکی از سه حکومت ساسانیان، روم شرقی و روم غربی بازی را شروع کرده و با چالش های بسیاری که سازندگان برای بازیکنان تدارک دیده اند دست و پنجه نرم کنند. بازی کمپین را به چهار قسمت تقسیم کرده است که قبل از تولد آتیلا، به قدرت رسیدنش و شروع تاخت و تاز و دست اندازی های او را شامل می شود. پس از آن است که باید دعا کنید که مورد هجوم این سواران وحشی قرار نگیرید.

از دیگر تغییر های بازی می توان به گیم پلی پالایش شده و بهبود داده شده نسبت به Rome II اشاره کرد که بیشتر ایراد های به وجود آمده در نسخه قبل متوجه همین بخش شده بود. اسکلت و هسته این بازی مشکل خاصی نداشت اما این باگ های ریز و درشت بودند که باعث عذاب آور شدن این بخش برای بازیکنان شده بود. از جمله رابط کاربری و آیکون های ساختمان ها و واحد های نظامی که در همان ابتدا باعث در آمدن سر و صدای بسیاری از بازیکن ها شد.

پس سازندگان با کار بر روی این بخش و بهبود دادن رابط کاربری و امروزی کردن آنها و تعریف کردن سیستم جدید مدیریت منابع، کارآمدتر کردن تحقیقات و ایجاد تغییرات در دیپلماسی و واقع گرایانه تر کردن روابط میان حکومت های حاضر در بازی، باعث شدند که بازی ساده تر، روان تر و صد البته لذت بخش تر شود.

اما شاید مهمترین تغییر در این بخش بازگشت درخت خانوادگی به بازی باشد. درنسخه های قبل تنها کاربرد این بخش مشاهده نسب های کاراکتر ها و نهایتا تعیین ولیعهد و جانشین بود. اما در آتیلا، درخت خانوادگی با تغییرات زیادی مواجه شده است. تعیین استاندار برای هر بخش، ایجاد اتحاد میان دیگر شخصیت های بازی، ارتقا و آموزش فرمانداران و ژنرال ها و حفظ توازن قدرت از جمله المان های اضافه شده به این بخش هستند. سیستم تعیین استاندار باعث شده است که در زمان جنگ قلمروتان ثبات بیشتری داشته باشد و فرمانداران شهرها و فرماندهان جنگ مجزا باشند.

بخش دیگری که به بازی اضافه شده است، ” ماجرا های توتال وار ” ( Total War Cheronicles ) نام دارد. این بخش برای این در نظر گرفته شده است تا بازیکنان وقایع و کارهایی را که در طول کمپین خود انجام می دهند را در سایت Total War ثبت کرده و عملکرد خود را با دیگر بازیکنان مقایسه کنند و با دوستان خود درباره وقایع پیش آمده در کمپین مشورت کنند.

بهبود های یاد شده تنها در بخش نوبتی بازی ( Turned Base ) ختم نمی شوند و ما شاهد تغییراتی نیز در بخش نبرد های همزمان ( Real Time ) و به ویژه در محاصره های بنادر و شهر ها هستیم. اگه تجربه بازی کردن توتال وار های سالهای قبل را داشته باشید به این امر واقفید که هوش مصنوعی در بیشتر جنگ های محاصره عملکرد چندان مطلوبی نداشت و اشتباهات واحد های مربوطه، اکثر اوقات باعث خورد شدن اعصاب بازیکن می شد. موضوع یاد شده تا حد بسیار زیادی در آتیلا حل شده است و به ندرت می بیینم که نیرو ها عملکرد خوبی نداشته باشند. به لطف پیشرفت در هوش مصنوعی بازی و بهتر شدن آن نسبت به پدران خود شاهد عملکرد واقع گرایانه تر و واکنش های بسیار طبیعی از سربازان، چه خودی و چه دشمن در بازی هستیم. یکی دیگر از مولفه هایی که بر زیباتر شدن بازی تاثیر بسزایی گذاشته است، وجود آتش و پویایی آن است. بر خلاف نسخه های قبلی این سری، آتش در گیمپلی بازی نقش مهمی را ایفا میکند. به طور مثال به آتش کشیدن شهرها باعث میشود که روحیه سربازان مدافع شهر به شدت افت کند و شهر به ویرانه تبدیل شود. و در نتیجه تصرف شهر به آسانی صورت میگیرد. همچنین از تیر های آتیشین کمانداران و دیگر واحدها میتوان برای به آتش کشیدن جنگلها و شناسایی کردن واحدهای مخفی شده در آن استفاده کرد. سازندگان به قدری روی طبیعی جلوه کردن آتش کار کرده اند که آتش زدن درختان بازیکن را به یاد سکانس های اول فیلم گلادیاتور می اندازد.

آتیلا از لحاظ جلوه های دیداری و گرافیکی شبیه Rome II است. البته با این تفاوت که Rome II به هیچ وجه بهینه نشده بود و بسیاری از سیستم ها در روان اجرا کردن آن با مشکلات بسیاری مواجه می شدند. اما در آتیلا این مشکل تا حدود زیادی حل شده است و رایانه های ضعیف تر نیز قادر به اجرا کردن بازی با کیفیت مطلوب هستند. با این حال کیفیت بافت ها افزایش پیدا کرده و میزان جزئیات موجود بالاتر رفته است. از طراحی زیبا و چشم نواز محیط و ساختمان ها، به خصوص ساختمان های شرقی که برای ما ایرانیان آشنا تر هستند نیز نمی توان گذشت. در زمینه موسیقی و صدا نیز بازی همانند گذشته عملکرد قابل قبولی داشته است. موسیقی متناسب با تم بازی، آخرالزمانی و وهم آور است. صدا گذاری نیروها، جملات به کار رفته در میان سربازان، اصوات محیط و همه و همه، بسیار عالی هستند و حرفی را برای گفتن باقی نگذاشته اند.

با تمام این تفاسیر، سازندگان تمام تلاش خود را به کار گرفته اند تا تمام خاطرات بدی که از Rome II باقی مانده بود را از ذهن طرفداران پاک کنند. و در این مورد تا حدود زیادی موفق شده اند. آتیلا با نشان دادن اصالت خود به عنوان یک عضو لایق از خانواده توتال وار، نشان داد که فرزند خلفی برای این سری محسوب میشود. و هنوز دود از کنده بلند می شود. اگر از طرفداران سبک استراتژیک هستید به هیچ وجه این بازی خوش ساخت و لذت بخش را از دست ندهید و طعم شیرین تازیانه خداوند را بچشید.