Axiom Verge آدم را به حال و هوای دوران بازی‌های متروید می‌برد و اتمسفر به شدت سنگینی دارد. این عنوان مستقل ساخته‌ی تام هپ از استودیوی پتروگلیچ است که خردادماه امسال ابتدا برای کنسول نسل هشتمی سونی و پس از آن برای ویندوز و لینوکس منتشر شد. این سایداسکرولر دو بعدی سعی می‌کند تا مخاطبش را غرق در داستان و فضاسازی خود کند. استفاده از المان‌های اکشن ادونچر که به خوبی با مکانیک‌های دیگر بازی چفت و بست دارند باعث شده تا فرمول متروید به خوبی روی آن سوار شود و راه را برای این که بازی به یک عنوان چالشی مبدل شود باز کند.
- سبک: ادونچر کلاسیک، سای-فای شوتر
- پلتفرم: پی‌سی، پلی‌استیشن 4، پلی‌استیشن ویتا
- تاریخ انتشار: مه 2015
- ناشر: توماس هپ گیمز
- سازنده: توماس هپ
Axiom Verge داستان Trace را روایت می‌کند که از خواب بلند می‌شود و خودش را درون یک معبد قدیمی پیدا می‌کند. این در حالی است که از یک زخم وخیم هم رنج می‌برد. در واقع داستان چندان کشش خاصی ندارد و در خیلی موارد قابل پیش‌بینی است. اهرم محرک داستان گیم‌پلی و فضاسازی قوی آن هستند. دنیای بازی به نسبت یک بازی مستقل وسعت قابل قبولی دارد و به همین دلیل بازی روی دو پایه‌ی اکشن و گشت و گذار بنا شده است. اول بازی تریس تنها یک اسلحه‌ی ساده برای پشت سر گذاشتن دشمنان نه چندان چالش برانگیز دارد. اسلحه‌های بازی به مرور زمان و با گشتن داخل بازی به دست می‌آیند که هر کدام مثل یک پیروزی مقتدرانه عمل می‌کنند و لذت خاصی دارند. بازی تعداد قابل توجهی باس‌فایت با پلی‌استایل مختلف دارد که داشتن سلاح‌های قوی‌تر به معنی آن است که می‌توانید راحت‌تر آن‌ها را از میان بردارید. بنابراین همان طور که گفتیم، گشت و گذار یکی از پایه‌های اصلی آن است.
در بخش اکشن و لول‌آپ کردن سلاح‌ها Axiom Verge تنوع خوبی دارد و سازنده حدود 60 اسلحه و آیتم مختلف را برای پیش‌روی در بازی طراحی کرده است. آیتم‌های بازی مثل قلابی که هم‌چون قلاب بازی «بایونیک کماندو» عمل کرده و به حرکت و سکوبازی کمک شایانی می‌کند. از آیتم‌های دیگر بازی می‌توان به گلیچ برای ساختن سکوها و کتی که به تریس اجازه‌ی تله‌پورت را می‌دهد اشاره کرد. در طراحی آیتم‌ها از بازی‌های دیگری مثل کنترا نیز نمونه گرفته شده است که باعث می‌شود بازی بیش از پیش کلاسیک جلوه کند.
تقریبا در تک تک پیکسل‌های بازی نمونه و یا نشانی از بازی‌های نینتندو به چشم می‌خورد ولی بیشتر بازی از نشان‌ها و المان‌های سری متروید استفاده کرده. با وجود این که بار برنامه‌نویسی، طراحی و دیزاین، موسیقی و سناریوی بازی همه بر دوش یک نفر بوده ولی با این حال ثمره‌ی کار رضایت بخش و قانع کننده است. اصل اول مواجهه با بازی مستقل همین پایین آوردن انتظارات است تا جایی که بازی به وقت‌اش سورپرایزش را رو می‌کند!