ساخته شدن بازی‌های کپی در دنیای اپلیکیشن‌های موبایل، این روزها اصلا چیز عجیبی نیست. اما این‌که بازی‌های کپی شده و کلون‌ها در یک جشنواره جایزه بگیرند و از آن‌ها تقدیر و تشکر شود، هم عجیب و هم تاسف برانگیز است.
آن‌طور که از اطلاعاتی که در سایت دنیای بازی منتشر شده بر می‌آید، برخی از بازی‌هایی که در جشنواره بازی‌های رایانه‌ای تهران موفق به کسب جایزه شده‌اند کپی‌های محض از مشابه‌های خارجی بوده‌اند که به هر دلیلی در ایران آن‌چنان که باید و شاید شناخته شده نبوده و احتمالا از نظر داوران جشنواره دور مانده‌اند.
«آرش حکیمی» در یادداشتی که به یکی از این بازی‌های کپی و جایزه گرفتنشان پرداخته می‌نویسد:
یکی از بازی های شرکت کننده در جشنواره ی پنجم تهران بازی «رینگ مانیا» از استودیوی نوا بود که اتفاقاً در بخش بازی های ساده یا همان کژوال خودمان غزال زرین را برنده شد. اما این بازی یک کپی خیلی معمولی از بازی Aqua Ring Toss از استودیوی ZecaLabs است. بازی اصلی توسط ۲ نفر در سال ۲۰۱۱ ساخته شده و فقط نسخه ی ios دارد. اما رینگ مانیا توسط آقایان اسماعیل صبوری، کامیار نفیسی فر، محمدرضا ایزد شناس و سیامک سلمان ساخته شده.
جایزه گرفتن بازی‌های کپی، علاوه بر این که میل به خلاقیت و نوآوری را در بازی‌سازان کم می‌کند، یک آفت بزرگ برای هر جشنواره‌ای به حساب می‌آید. مگر نه این‌که رسالت جشنواره انتخاب بهترین ایده‌ها و بهترین کارهای نو و ساخته‌های لایق ستایش است؟ آیا داوران جشنواره‌ی تهران که تازه دارد برای خود اعتبار و آبرو جمع می‌کند، به اولین اصول یک جشنواره واقف نیستند؟
در ادامه‌ی مطلب دنیای بازی آمده است:
“حتماً شما هم مثل من قبول دارید که اگر سازنده ای، بازی ای را دانلود کرد و آن را گذاشت جلویش و سعی کرد دقیقاً مثل آن را بسازد، محصولش هر چه که می خواهد باشد لایق جایزه گرفتن نیست.”
به نظر می‌رسد علاوه بر نبود دقت و وسواس کافی در داوری جشنواره‌های ایران، رسانه‌های ایران نیز روندی کاملا منفعلانه در پیش گرفته‌اند. کم‌کاری رسانه‌های بازی می‌تواند موجب ادامه دار شدن این اتفاق بشود. وب‌سایت دنیای بازی پیش از این یکی دیگر از بازی‌های کاملا کپی که موفق به دریافت جایزه شده بود را نیز معرفی کرده بود. خاطرم هست که گرنی و گریم از سوی برخی از رسانه‌های بازی مورد تعریف و تمجید هم قرار گرفته بود.