تقریبا یک ماه دیگر تا برگزاری احتمالا مهم‌ترین اتفاق سینمایی سال یعنی مراسم اهدای جوایز آکادمی مانده و در این مدت سینما دوستان سعی می‌کنند تا فیلم‌های مهم حاضر در اسکار را تماشا کنند. اگر می‌خواهید بدانید که فیلم‌های امسال چه گلی به سر سینما زده‌اند، بد نیست نظر گیم‌نیوز در موردشان را هم بخوانید. البته قبل از آن بهتر است نگاهی به لیست فیلم‌های نامزد شده برای دریافت جایزه‌ی اسکار بیاندازید و نیز ببینید اگر پوستر فیلم‌های اسکار امسال قرار بود حقیقت را بگویند، چه می‌شد!
به نظر وقتش رسیده که خیلی کوتاه فیلم‌های اسکار امسال را با هم بررسی کنیم. آن‌چه در ادامه در مورد فیلم‌های مذکور می‌خوانید، خلاصه شده‌ی نقد فیلم‌ها در تحریریه‌ی گیم‌نیوز است.
Spotlight – 3/5
Steve Golin, Michael Sugar, Blye Pagon Faust, …
فیلمی که موضوع داغی دارد. مهم این است که این فیلم می‌تواند فرم خاصی را هم ارائه دهد یا خیر؟ با وجود دیالوگ‌های فراوان، شما اگر فیلم را بدون صدا هم ببینید می‌فهمید چه خبر است و ساختار آن‌قدر محکم هست که به تنهایی فیلم بسازد. اگرچه کلیت فیلم به عنوان یک مجموعه بی‌خلل و حتا فوق‌العاده است، اما اجزای آن مستقل و جایزه بگیر نیستند.
Room – 2/5
Ed Guiney
فیلم بدون شک هرچه دارد از فیلم‌نامه‌ی بسیار خوبی دارد که مشخصا همه‌ی آن‌چه برای شکل‌گیری یک فیلم در این سطح نیاز بوده را در خود جای داده بود و کمک شایانی به خلق یک فیلم سینمایی خوش ساخت و البته متاثر کننده کرده است. کارگردان به خوبی می‌داند که جزئیات این فیلم‌نامه را چطور باید به تصویر بکشد و فوق‌العاده حساب شده صحنه‌های فیلم را چیده. مهم‌ترین نکته در مورد فیلم دوری از سنتی‌منتالیسم و به جای آن غالب کردن تعلیق بر فضایی است که به راحتی می‌تواند اشک مخاطب را از همان ابتدا در آورد.
The Martian – 4/5
Ridley Scott, Simon Kinberg, Michael Schaefer, …
بد نیست دوباره باور کنیم که ریدلی اسکات هم‌چنان می‌تواند فیلم خوب بسازد. «مریخی» واقعی، ملموس، و به شدت انسانی به نظر می‌رسد و بر خلاف برچسب‌های ناروای منتقدین، به هیچ وجه آمریکایی مآب و وطن پرستانه نیست و هرگز تبلیغ چیزی را نمی‌کند. لحظات تلخ و شیرین، هیجان‌انگیز و احساسی کم ندارد و علاوه بر این‌که مخاطب را سرگرم می‌کند به خوبی او را تکان می‌دهد.
The Revenant – 5/5
Alejandro González Iñárritu, Steve Golin, Arnon Milchan, …
اگر بخواهیم برچسب «شاهکار» را به یکی از فیلم‌های امسال بچسبانیم آن فیلم قطعا «از گور برگشته» ایناریتو خواهد بود. فیلمی که اگرچه شاید از فرم منحصر به فرد فیلم‌های گذشته‌ی این کارگردان فاصله گرفته باشد، اما هم‌چنان مشخصه‌های سینمای او را حفظ می‌کند و او را در اوج تبحر و کاردانی نشان می‌دهد.
Brooklyn – 0/5
Amanda Posey, Finola Dwyer
یک فیلم به درد نخور دیگر در مورد مهاجرت، در مورد سوژه‌ای ایرلندی که با سرمایه‌ی انگلیسی در استودیوی کانادایی ساخته شده و در امریکا می‌گذرد! سیندرلای قصه خیلی زود شایستگی‌های خود را به اثبات می‌رساند و شکی باقی نمی‌ماند که امریکا سرزمین فرصت‌ها است و با آغوش باز پذیرای دختران زیبای باهوش سفید پوست است! تقریبا از اواسط فیلم خرده پیرنگ عاشقانه‌ی فیلم آغاز می‌شود. فیلم از این‌جا به بعد چیز خاصی برای ارائه ندارد.
Mad Max: Fury Road – 3/5
George Miller, Doug Mitchell
«جاده‌ی خشم» به سادگی بهترین فیلم اکشن چند سال اخیر است. یادداشت نویسنده‌ی گیم‌نیوز در مورد این فیلم را می‌توانید این‌جا بخوانید.
Bridge of Spies – 2/5
Steven Spielberg, Marc E. Platt, Kristie Macosko Krieger
فیلم بدی نیست. بیشتر از این‌که چهره‌ی جنگ و جاسوسی را نشان دهد سعی در فرشته جلوه دادن امریکا و شیطان جلوه دادن دیگران دارد. فیلم‌نامه متوسط است و لحن فیلم بارها عوض می‌شود. فیلم فضاسازی آن‌چنان خوب و کارگردانی قابل توجهی ندارد و در نهایت آن‌چه به آن اهمیت می‌بخشد بازی تام هنکس است.
The Big Short – 4.5/5
Brad Pitt, Dede Gardner, Jeremy Kleiner
سبک روایی، کارگردانی، لیست و کیفیت بازی بازیگران و موضوع فیلم کاملا مطابق سلیقه‌ی آمریکایی‌ها است و یکی دیگر از محصولات خالص هالیوود به شما می‌رود. از این نظر قابل ستایش است که با وجود تخصصی بودن موضوع، رخدادها را آن‌گونه به تصویر می‌کشد که مخاطب بدون دردسر و تلاش اضافه برای فهمیدن این‌که چه می‌گذرد و چرا می‌گذرد، بفهمد که آن‌چه می‌گذرد بد، وخیم و غیرقابل کنترل است. همین حربه به فیلم کمک می‌کند تا پایان مخاطب را با خود نگه دارد. با این‌حال، رویکرد چند لایه و روایت موازی فیلم و تقاطع‌های فراوان که در عبور از سیر ساده‌ی داستان خلق می‌کند، تا حدی اشتباه به نظر می‌رسد، چرا که بیشتر از این‌که مخاطب را شگفت‌زده کند به او همان حسی را می‌دهد که در فیلم تماماً صحبت از آن است: “حماقت”.
Carol – 0.5/5
تکراری، بی‌رمق و بدون جذابیت. یک فیلم به درد نخور دیگر در بالاترین کیفیت بصری ممکن. موسیقی و طراحی لباس متوسط بازی خوب بلنشت تا حدودی فیلم را قابل تحمل می‌کنند.
Steve Jobs – 4/5
غوغایی در فیلم‌نامه و تدوین. یک فیلمِ دو ساعته با میلیون‌ها کلمه دیالوگ و تدوین شاهکاری که تعلیق را در سرتاسر فیلم جاری کرده است. فیلم‌برداری و کارگردانی خوب و در نتیجه یک فیلم سرپا در مورد یک موجود دوست داشتنی.
Creed – 2.5/5
به نظر وقتش بود که راکی هم به عنوان مربی به میادین برگردد. برگ برنده‌ی این فیلم نسبت به دیگر درام ورزشی‌های مشابه در سینما حضور راکی و استفاده از این شخصیت محبوب است که انصافا خوب هم در آمده و خوب هم بازی شده.
Joy – 4/5
رئالیسم جادویی دیوید اوراسل که از ظاهر فیلم‌ش پیداست مدت‌ها بوده می‌خواسته دست به خلق چنین فیلم فوق‌العاده‌ای بزند اما دست دست می‌کرده تا آدم‌های مناسب این کار را پیدا کند! بعد از «در جستجوی خوشبختی» بهترین فیلم اقتصادی در ده سال اخیر است. احتمالا از این‌جا به بعد کار جنیفر لارنس هم با اوراسل تمام می‌شود.
The Danish Girl – 4/5
خاص‌ترین و مجذوب‌کننده‌ترین فیلم امسال، شاید. مهم‌ترین اتفاق فیلم بازی بی‌نظیر ادی ردماین است که به تنهایی موجبات موفقیت چشم‌گیر فیلم را فراهم کرده و اجازه می‌دهد مخاطب شخصیت لیلی را کاملا باور کند. فیلم موفقیت خود را بدون شک به این ایفای نقش تاریخی مدیون است. کارگردانی تام هوپر در نیمه‌ی دوم فیلم خود را نشان می‌دهد و نگاه مسئولانه نسبت به اتفاقِ در جریان به نگاه عاشقانه‌ی رابطه‌ی زوجِ نقاش در ابتدای فیلم چیرگی می‌یابد. این چربش کارگردانی به سناریو اگرچه شاید آن‌چنان طرفدار نداشته باشد، اما به مشخصه‌ی اصلی فیلم و وجه تمایز آن از فیلمی مثل «کارول» تبدیل می‌شود.