«سوسیس پارتی» اولین انیمیشن سه بعدی با درجه‌ی سنی بزرگسالانه‌ی تاریخ است، انیمیشنی که می‌خواسته سطوح جدیدی را در عالم انیمیشن درنوردد و ظاهرأ همانند آثار بزرگسالانه‌ای همچون «ساوث پارک: بزرگ‌تر، طولانی‌تر و کوتاه‌نشده»، «زندگی بیداری»، «یک اسکنر تاریک» و «رنسانس»، دغدغه‌های بزرگی داشته است اما تصمیم می‌گیرد راه دیگری برود. راهی که در ظاهر روی آن برچسب کمدی خورده است اما در باطن، بامزه نیست، طنز نیست، کامیک نیست، بلکه تلخ و سیاه است و البته تراژیک. تراژیک برای مخاطبی که این اثر می‌خواهد با چکش، ایدئولوژی‌هایش را همچون میخ در مغز بیچاره‌اش فرو کند.
برای مخاطب نگون‌بختی که می‌خواهد یک چیز طنز ببیند و با این اثر کمی تفریح کند، مواجهه با حجم عظیمی از فلسفه، نقد اجتماعی و مذهبی آن هم نه به شکل درست، بلکه با تمسخر (نه هزل و هجو مغزدار مثل ساوث پارک) همه چیز، شاید شوکه‌کننده باشد. سوسیس پارتی از همان دقیقه‌ی اول مستقیمأ به مذهب حمله می‌کند و شاید اینگونه به نظر برسد که هدف، انتقاد از مذهبیون افراطی است اما فیلم مشخصأ قصد استهزاء همه‌جانبه‌ی دین را دارد و برای هیچکس کوچکترین ارزشی قائل نیست. در دنیای مدرنی که هر روز سخن از «احترام» به عقاید و تفکرات می‌شود، این انیمیشن یک عقب‌گرد کامل است. فیلم البته به ظاهر یک هدف مثبت دارد: «اتحاد انسانها» و در انتها چگونه آن را نشان می‌دهد؟ به کثیف‌ترین شکل ممکن. در میان هزاران راهی که می‌توانستند اتحاد و همدلی را نشان دهند، سازندگان تصمیم می‌گیرند در پایان سکانس‌های دیوانه‌واری نشان دهند که از هر نظر به آن نگاه کنیم، دلیلی برای وجودش پیدا نمی‌کنیم، جز اینکه بهانه‌ای بوده است تا مغز مریض سازندگان، ارضاء شود («دنیای قشنگ نو» نوشته‌ی «آلدوس هاکسلی» با یک صحنه مشابه به پایان رسید، اما مفهمومی که آنجا القاء میشد را با اینجا مقایسه کنید تا به بیهودگی مزمن بخش پایانی این اثر پی ببرید اما اینجا حداقل یک مزیت دارد و آن هم این است که فیلم ناخواسته، تبدیل به یک تبلیغ خوب برای دین می‌شود!). مشخص نیست که چرا باید در یک اثر انیمیشنی (حتی از نوع بزرگسالانه)، با اشاراتی به «هولوکاست»، «جنگ اسرائیل و فلسطین» و بسیاری از چیزهای غیرضروری دیگر رو به رو شویم (شاید قصد رقابت با ساوث پارک را داشته‌اند اما آن کجا و این کجا). گاهی وقت‌ها بعضی از عناصر در فیلم استفاده می‌شوند تا پیام آن را برجسته کنند، اما به شرطی که پرداخت مناسبی داشته باشند، اینجا خبری از پرداخت نیست، همه چیز نصفه نیمه و بی‌عمق است.
غذاها و خوراکی‌های داستان، در واقع نمادی برای انسان هستند. خوراکی‌هایی که به شدت به «سکس» اعتیاد داشته و اکثریت در زندگی دو هدف دارند: عمل مذکور و رسیدن به آخرت برای انجام عمل مذکور! این پایین آوردن شأن انسان است که در قالب خوراکی، چنین تک بعدی و احمق ترسیم شدهاند. در دنیای سوسیس پارتی، خوراکی‌ها طبقه بندی دارند و هر کدام تنها در قفسه خودش احساس راحتی می‌کند (نژادهای مختلف)، در این میان چند مکان هم وجود دارد که گروه‌های بیشتری در کنار هم جمع شدهاند اما همه‌ی این‌ها به یک چیز باور دارند، وجود خدا یا یک نیروی بالاتر که قرار است آن‌ها را به جای بهتری ببرد. در مقابل، «فرانک» که واقعیت را کشف کرده و فهمیده چیزی به نام آخرت وجود ندارد، آن‌ها را احمق برمی‌شمارد و می‌گوید: «چشمان لعنتی‌تان را باز کنید، اینقدر ضعیف نباشید». او در جواب می‌شنود: «تو به باور هیچکس احترام نمی‌گذاری»، پاسخی که ما هم باید به این فیلم بدهیم، همین است. نگارنده براین باور است که در هنگام تماشای یک فیلم، نباید عقاید و تفکرات خود را وارد آن کنید تا نگاه شفاف‌تری داشته باشید اما بعضی از آثار که به قصد پروپاگاندا ساخته شدهاند و یا مثل همین، ایدئولوژیک‌بازی در می‌آورند، آن وقت نباید اجازه داد که این تفکرات، مخاطب را تسخیر کنند.
فلسفه‌ی اگزیستانسیالیسم نقش پررنگی در سوسیس پارتی دارد. اما رویکرد اثر نسبت به آن شاید بیشتر به ادبیات اگزیستانسیالیستی نزدیک باشد. در ادبیات، تأکید برروی جهان خالی شده از معنا، کنجکاوی انسان در رسیدن به مرگ، بیگانگی انسان و… بوده است، این باعث شده تا این مکتب به فلسفه‌ی سرگشتگی انسان تبدیل شود و در آن، دنیاهایی ساخته شود که جز پوچی و ناامیدی، چیز دیگری وجود ندارد. در واقع ما با انسانی رو به رو هستیم که از وعده‌های آسمانی خسته شده و خودش در جستجوی یافتن راه است. او می‌فهمد که زندگی پس از مرگ دروغی بزرگ بوده و حالا که به اینجا آمده‌ایم، باید زندگی کرد، تنها زندگی کرد تا تمام شود. شخصیت اصلی داستان «فرانک» نیز در جستجو برای یافتن پاسخ، به این می‌رسد که همه چیز دروغ است، زندگی پس از مرگ وجود ندارد و یک چیز ساختگی بوده تا به آن‌ها (خوراکی‌ها) امید کاذب اهداء کند. این نوع نگاه، غم‌انگیز است و ناراحت کننده، کسی دوست ندارد با چنین چیز ترسناکی رو به رو شود، اما این تفکر در فیلم تأثیرگذار نیست و در مقایسه با آثار سارتر، کافکا و دُساد شوخی به نظر می‌رسد (این را هم در نظر بگیرید که سازندگان تلاش کرده‌اند همچون «پیکسار»، قلب و احساس را هم وارد داستان کنند تا مخاطب، این گرگ در لباس بره را نبیند، بلکه بگوید این اثر برای سرگرمی است و نباید سخت گرفت). انتظار بیشتری هم نمی‌رود، این فیلمی است که گویی سازندگان‌اش آن را تحت تأثیر مواد توهم‌زا ساخته‌اند و فکر کرده‌اند با تمسخر همه چیز، استفاده کردن هفتاد هشتاد باره از کلمه F*** و تلفیق شوخی‌های جنسی با مسائل نژادی و مذهبی، یک اثر هوشمندانه و منحصربفرد ساخته‌اند که هم روشن‌فکرانه‌است و هم جلوتر از زمانه‌ی خودش، ولی نخیر، این احمقانه‌است. احمقانه نه به این دلیل که به همه چیز بی‌احترامی می‌کند، بلکه به این دلیل که با همه چیز سطحی برخورد می‌کند و در مقابل، ادعاهای بزرگی دارد. در فیلم بعضأ شاهد تفکرات آتئیستی هم هستیم (خصوصأ شخصیت «گام» که نسخه‌ی انیمیشنی «استیون هاوکینگ»، آتئیست مشهور است) اما به نظر می‌رسد که هدف سازندگان چنین نبوده است، زیرا این تفکرات با چیزی که در فیلم می‌بینیم در تناقض است. یک آتئیست بر این باور است که خدا وجود ندارد، اما ما به عنوان مخاطب در فیلم «خدا» را می‌بینیم، انسانها در فیلم در واقع خدا هستند، شاید یک خدای ناقص، اما حداقل حضور دارند و دیده می‌شوند (و البته این خوراکی‌ها را تولید کرده‌اند) و حتی اگر این را هم کنار بگذاریم، در انتها خدایان دیگری هم معرفی می‌شوند. جالب اینجا است که در انتها، اثر سعی می‌کند یک تفکر دیگر را هم به خورد مخاطب دهد، اینکه در واقع خدا وجود دارد، اما یک «هیولاست» که بشر بازیچه دست اوست و این دنیا توهمی بیش نیست.
از این بحث‌ها که بگذریم، از نظر بصری، با اینکه بودجه‌ی انیمیشن در مقایسه با آثار پیکسار ناچیز است اما شاهد کیفیت مناسبی هستیم. با این حال همه چیز همیشه عالی نیست و کمبود جزئیات در بعضی از سکانس‌‌ها توی ذوق می‌زند. در این میان، چند سکانس عالی هم داریم، از جمله روی زمین افتادن خوراکی‌ها که در ادامه تبدیل به بازآفرینی یکی از سکانس‌های معروف فیلم «نجات سرباز رایان» می‌شود. لازم است به تیم صداپیشگی انیمیشن هم اشاره کنیم که بزرگ‌ترین نقطه قوت آن به حساب می‌آید. صداپیشگان به دقت برای نقش‌ها انتخاب شدهاند و توانسته‌اند به خوبی از پس کار برآیند. در این میان، «ادوارد نورتون» در نقش «بیگل» با تقلید صدای «وودی آلن»، توانسته از همه جذاب‌تر باشد. «سلما هایک» و «نیک کرول» دیگر بازیگرانی هستند که خوش درخشیده‌اند.
سوسیس پارتی نتیجه‌ی تلاش آدم‌هایی هست که دوست دارند ببیند تا کجا می‌توانند از خط قرمز عبور کرده و جلو روند. این فیلم به جای پرداختن درست و عادلانه به مسائل مهم بشری، تلاش می‌کند تا روی شخصیت‌های کلیشه‌ای و تیپ از نژادهای مختلف مانور دهد، همه چیز را مسخره کند و طوری رفتار کند که مثلأ هوشمندانه است و دارد حرف‌های مهم می‌زند. این فیلم می‌توانست یکی از بهترین آثار چند سال اخیر باشد، اما در کنار دورویی و حقه‌بازی، مستقیمأ به مخاطب‌اش توهین می‌کند. باید توجه داشته باشید که مشکل اصلی توهین به دین، مذهب یا اعتقادات نیست، مشکل توهین به انسان است. همان‌طور که «سورن کی‌یرکگارد» می‌گوید، حتی اگر انسان در جهان، تنها و دورافتاده باشد، باز هم قدرت گزینش دارد و از اراده برخوردار است. پس اینکه بگوییم کسی که به دنیای پس از مرگ اعتقاد دارد، یعنی احمق است یا کور است و حقیقت را نمی‌بیند، مضحک، بدوی و پیش پاافتاده جلوه می‌کند، زیرا انتخاب او به خودش مربوط بوده و کسی حق تمسخرش را ندارد، همان‌طور که او هم متقابلأ چنین حقی ندارد. حتمأ می‌دانید فیلسوف کیست، فیلسوف کسی است که تلاش می‌کند تا بفهمد، اگر چون نمی‌شود بعضی چیزها را فهمید و جوابی برای آن‌ها یافت، به آن‌ها توجه نشان ندهد، او دیگر فیلسوف نیست. بیایید ما هم گاهی فیلسوف باشیم، وضعیت حال جهان را نمی‌توان نادیده گرفت اما هر چه قدر هم این آثار مخرب در لباسی دروغین، همه چیز را زیر سوال ببرند، ناامیدی و پوچی چاره‌ی هیچ دردی نیست و نخواهد بود.
این انیمیشن بخشی از نقدش درباره دین بود هرچند که ضعیف بود من سالها پیش بشدت مذهبی بودم و متعصب روی اسلام بودم اما با تحقیق و پژوهش به مرور کم دین و بعدها بی دین شدم و امروز برام روشنه که خدا انسان را نیافریده است بلکه انسان خدا و دین را آفریده و این ادیان و مراسم و مناسک بیهوده دین جز هدر دادن وقت و پول برای طبقه کاهن و مروج دین چیزی نداره و دادن رشوه و نذورات و دعا برای رام کردن خدایان کار بیهوده ای هست بخشی از این انیمیشن میخواست بگه فقط زندگی کن زیرا زندگی پس از مرگ نیست بلکه زندگی قبل از مرگه هرچند انیمیشن سطحی و ضعیف کار کرده
عده کمی از آدم ها اینو میفهمن و همونا هم مس من به این نتیجه میرسن که. شما احمقا هیچ اهمیتی ندارین. حالا که شما نمیخواین. پس ما زندگی میکنیم
به نظرم بهتر از کارگردان این انیمیشن کسی نمیتونست عاقبت بی دینی رو نشون بده
فساد و فحشا بی‌بندوباری و همجنس‌بازی و مواد مخدر
یه سوالی هم که برای من همیشه بود این بود علت این همه تبلیغ همجنسگرایی چیه که با این انمیشن خیلی واضح مشخص شد علت مبارزه با دین هست.
راست گفتن که ادب از که آموختی، از بی ادبان.
لیست منظمی از زشت ترین کارها و تفکرات در این فیلم ردیف شده که اگه عکس اونا پندار، گفتار و رفتار داشته باشم میشم آدم حسابی
صد در صد انیمیشمن بی هدفی نبود و خیلی پیام داشت . ولی نقد شما با نگاه بی انصافانه و خیلی تند بود. به نظر میومد ک منتقدش یه اسلام گرا تند رو بود که به نظر هیچکس توجه نمیکینه مثل سید حسن نصرالله.
یه دوست آتئیست این انیمیشن رو به عنوان یه انیمیشن نمادین عالی معرفی کرد. بعد از دیدنش خیلی دنبال یه نقد جامع و نکته سنج گشتم و نقد این سایت بهترین بود هرچند که کامل نبود مثلا دوست داشتم به اینکه شخصیت اصلی و ناجی انیمیشن، فرانک، یهودیه اشاره بشه. در کل بنظرم بنای کلی انیمیشن چندتا نقد ضددین سطحی هستن و سعی شده سوراخ سنبه های این بنا و تناقضات آشکارش با شوخی های رکیک جنسی پر بشن.
به انیمیشنی که نقطه اوجش به عنوان یه اثر فلسفی!! و نمود آزادی و آگاهی!!سکس گروهی و همجنسگرایی و… ست فقط میتونم بگم سخیف و غیر انسانی.
این انیمیشین دقیقا روی نقاط حساس مخاطب دست گذاشته. اولا این فکر رو تقویت میکنه که چرا باید در برابر این همه لذت هایی که وجود داره محدود بود؟ ثانیا این محدویت هایی که برای خودمون ایجاد کردیم نتیجه توهم کردن یک خدای خیالیه! پس اساسا چرا باید فرصت لذت بردن از هرچیز لذت آمیز رو فدای یک توهم خیالی کنیم؟!
خب این نگاه برای کسانی که اهل لذت بردن های مختلفند ولی یک کم وجدانشون اذیت میکنه که اگه خدایی و حساب و کتابی باشه اونوقت باید چکار کرد، مرهمی است!! ولی اگر واقعا به دنبال نفع و لذت خود هستیم لازمه بعد از دیدن این فیلم یک فرصتی هم به وجدان بدیم ببینیم میتونه از خودش در برابر به چالش کشیدن کل اعتقاداتش دفاع بکنه یا نه؟!!
این فیلم یک انیمیشن هست و در مورد مواد غذایی است که اساسا در عالم واقع و در مقابل انسان دارای هیچ عقل و شعور و فکری نیستند، ولی آیا انسان هم نسبت به خدایی که اون رو انکار کنه هیچ عقل و شعور و فکری نداره؟! تو این عالم از نظر دید ظاهری هر معلولی نتیجه علتی است و این استدلال پیش پا افتاده اونقدر قوی هست که بتونه به ما بگه که این همه ظرافت هایی که در خلقت بدن انسان اعم از گوشت و پوست و استخوان و رگ های مختلف، گوش، چشم، بینی، دست و پا و میلیاردها میلیارد ترکیب پیچیده این بدن نمیتونه بدون علت از زیر بوته اومده باشه. بعد مگر میشه روح و روان و جان رو با میلیاردها برابر پیچیدگی نسبت به بدن با انواع و اقسام حالات مختلف از اول تولد تا زمان مرگ یک امر بی علت و خودرو فرض کرد. تازه وقتی به مرگ هم فکر کنیم خواهیم فهمید که اگر خدا رو حذف کنیم، چقدر زندگی بی هدف، پیش پا افتاده و خفت بار خواهد بود.
اگر برخی خیلی دوست دارن خدا رو حذف و انکار کنند بیشتر به این خاطر است که دوست دارن هیچ اعتراضی از سوی وجدان خودشون نداشته باشن تا به هر لذتی که می خواهند برسند. مخصوصا وقتی خودش با دست خودش، خودش رو زیر بمباران تحریک های مختلف قرار می دهد!!
اما آیا این لذت کامل است؟! در حالی که لذت نسبی است و اونقدر نازل است که بلافاصله از ذائقه می رود و انسان مجبور است انواع و اقسام مشکلات جسمی و روحی رو برای تکرار لذتی که قطعا زمانی ملال آور خواهد شد بر خود بپذیرد.
اما در مقابل ممکنه انسان چند صباحی با محدویت لذت (در واقع منطقی کردن آن) سر کند، ولی در مقابل به خدایی ایمان داره که تمام لذت های عالم اعم از جسمی و روحی رو در اختیار داره و میتونه به انسان عطا کنه. همونطور که این بدن و روح و نعمت های این دنیا رو عطا کرده.
اما مساله فراتر از این حرف ها است. مساله و غایت هدف، زندگی محدود انسان برای رسیدن به بهشت و نرفتن به جهنم نیست. این اشتباهیه که باعث شده وسوسه های انکار خدا در ما بیشتر بشه. بله رفتن به بهشت آن هم بهشتی که اساسا کیفیت و کمیت لذت آن در مخیله هیچ بنی بشری نمیگنجه تا بهش نرسه و عذابش هم در تصور نمیگنجه (وگرنه این همه تسامح و تساهل در مورد این زندگی ابدی ابدی ابدی نمیشد)؛ مورد نظر هست، ولی هدف غایی رسیدن به گنجی است که برای فهم اون باید بیشتر در معارف دینی کندوکاو کرد. هدف ارتقاء و کمال انسان و رسیدن به معرفت است. همه ی گرفتاری ما از جهل و نفهمی ما است، وگرنه اگر میدانستیم که اگر با تزکیه و تهذیب و تحمل برخی محدودیت ها به چه گنجینه ای بسیار بسیار فراتر از بهشت میرسیدیم، این قدر به رایگان در مورد انکار خدا حرف نمی زدیم و فکر نمی کردیم. نگاهی به زندگینامه عرفا بیاندازیم تا ببینیم که چطور در کنار رسیدن به بهشت و رهایی از جهنم، به چه عظمت روحی رسیدند که زندگی ابدی اونها رو رقم زده.
نازل کردن زندگی خود در سطح زندگی اروتیک چند ماده غذایی آن هم در تخیل انیمیشنی برای سرکوب وجدان و نفی خدا کجا و رسیدن به عظمت روحی و معرفتی که یک لحظه لذت باطنی اش با تمام لذت دنیا و مافیهاش قابل مقایسه نیست کجا؟!!
فقط میتونم بگم تو ایررن رده سنی نداریم پس بیچاره شدیم
سلام به عزیزان خوب گوش کنید مخصوصا کسانی که طرفدار این نوع انیمیشن ها هستن. حقیقت تلخه اما باید قبولش کنید. من نظرات رو خوندم عده ای با این محتویات این انیمیشن مخالف بودن چون بصورت عقلانی بهش نگاه کردن نه سطحی. عده ای هم موافق این نوع انیمیشن ها بودن و گفتن بهترین انیمیشنی بود که دیدن چرا؟ چون بصورت سطحی و سرگرمی بهش نگاه کردن. روی صحبت من با کسانی هست که فکر می کنن!! ( توجه کنید ) فکر می کنن که روشنفکر هستن!!!! روشنفکر بودن به نگاه پوچ داشتن نیست. روشنفکر بودن به عبور از خط قرمز ها نیست. مثلا یکی از دوستان برگشتن گفتن ما اگه از خط قرمز ها عبور نمی کردیم الان انسان غار نشین بودیم. این یعنی کج فهمی ایشون، چون پیشرفت بشر بخاطر رد کردن خط قرمزها نبوده بلکه انسان نیازهاشو با ذهن متفکرش تامین می کرده و این نیاز مادر تمام اختراعات بشر است و اینطوری بوده که بشر ترقی کرده. در ضمن خط قرمز از اسمش مشخصه یعنی خطی که نباید ازش گذشت مثل کشتن یک انسان. در همین مساله راهنمایی رانندگی اگه قرار باشه هرکسی به طور دلخواه از چراغ قرمز ها رد بشه تمام دنیا پر میشه از تصادفات و کشتار و بی نظمی پشت بی نظمی. پس انقد الکی و سطحی از این انیمیشن تعریف نکنید. این تفکرات کسانی است که می خواهند بی نظمی و هرج و مرج بر جهان حاکم بشه. هیچ ربطی هم نداره مذهبی باشی یا نباشی. حتی اگه بی خدا هم باشی اما دنیات روی نظم نباشه در واقع خودت رو در باتلاق جهلت گرفتار کردی.
چرا بعضی از این مذهبی ها دیوانه و بی ادبن
یکی نظرشو گفته غلط میکنی حرف میزنی رو حرفش
انیمیشین عالی هست بی صبرانه منتظرم قسمت دومشم بیاد
سلام و خدا قوت به تمامی دوستان
انیمیشن بسیار بحث برانگیز و منحصر به فردی بود که واقعا در تاریخ سینما لنگه نداشته و اینکه برای کسی که کمی سست عنصر باشه و اطلاعات پایینی در رابطه با پیدایش انسان از قبل هستی تا به زندگی پس از واقعهء قیامت، واقعا مخربه و به این دلیل که اصلا عامه پسند نیست،طبق سخن اشاره شده بهش در نقد (سورن کی‌یرکگارد) و اینکه بدلیل بعضی افراطیون حتی نمیشه روش بحث های پیچیده کرد، منم زیاد توضیح نمیدم و بسیار خلاصه وار میگم که این انیمیشن با استفاده از ترفندای «پروپاگاندا» (تبلیغات جهتدار) ـی که کرده خیلی راحت و خیلی دشوار با ذهن مخاطبان خودش بازی میکنه تا حتی اگر شده، فقط یک نفر پیام – به ظاهر حقیقت – فیلم رو دریافت و پیاده سازی کنه که میتونم به عنوان نمونه به فیلم های سه گانه MATRIX اشاره کنم.
در آخر باید بگم که فیلم پر از تناقض بوده و ظاهراً حرفه ای که منتقدان عزیزمون هم به تعدادی از اونها اشاره داشتن؛
برای مثال:
اگر واقعاً انسان بازیچه خدا و «کارتون» باشه (که تو آخر انیمیشن اشاره به خود انسان داره)، و اینکه ما برای سرگرمی خدا ویا خدایان آفریده و ساخته شدیم، { در اینجا من ازتون یه سوال دارم که => اگه واقعاَ شما یه چیزی برای سرگرمی خودتون بسازید و بهش قدرت اختیار بدید، موقعی که بدردتون نخوره بازم نگاش میکنید و سرگرم میشید یا از بین میبریدش که قدرت اختیارش تهدیدی برای شما نباشه ؟؟
اما اینجا خداهاشون سرگرم نمیشدن (مثل خدای آقای گام یا آدامس) و حتی یادشون رفته بوده که همچین چیزی ساخته شده بوده و عاجز از اینکه نمیتونن از بین ببرنش.
و مثال دیگه اینکه :
اگه واقعاَ کسی داره مارو سرگرم میکنه و همه اینا توّهمه! ؛ چرا تا حالا نشده عین داخل انیمیشن یه شخصیت کارتونی از داخل داستانش در بیاد و یکی از ما انسان ها که خداشون حساب میشیم رو عین اون فرد معتاد بکشه؟! اگه شدنی باشه پس باید همچین اتفاقی میفتاد یا میفتاده بود که ما هم بتونیم با خدای خودمون بجنگیم؛ عین «کریتوس (شخصیت بازی سریالی و پرمخاطب خدای جنگ)».
من که تا حالا نشنیدم، شما چطور ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
به نظر من منتظر نمونید تا یه خدا بیاد شما رو انتخاب کنه که به بی خدایی برسید و اوضاعِ بدترِ بعدش، چون یه انسان بزرگ منتظر چیزی نمیمونه و اونو رقم میزنه، پس :
خدای شناخته شدتون رو بپرستید و از انحرافات و اهداف بی فایده دوری کنید.
از اینکه حوصله به خرج دادین و خوندین ازتون ممنونم.
از اینکه بهم توهین کنن که بی کار بوده و اینهمه نوشته هم ناراحت نمیشم چون واقعا الان شغلی ندارم و برای خودم هدفگذاری کردم و نمیخوام برم تو باقالیا.
یاحق
کارتون جذابی بود ولی کلمات زشتی تو کارتونش بود
صحبت از احترام به عقاید شد ، این انیمیشن هم عقاید کسانیه که به عقاید هیچکس اعتقادی ندارن ، پس احترام به عقایدشون احترام به عقاید و اعتقادات یه سری آدمه!
بعدشم میشه فقط یه انیمیشن طنز +18 دید نه یه بمب هسته ای ضد دین!!!
همونطور که میشه نقد ضد دین بهش کرد ، میشه با این دیدگاه نگاه کرد که داره از گزشته میگه ، زمانی که دیدگاه افراطی یه سری بوده و چشمهای کور عام مردم ، اخر فیلم هم ازادی رو به تصویر کشیده که ذات درونی هر انسانه.
قسمت دوم این انیمیشن به خیلی چیزها پاسخ میده
خب شکی نیست که این انیمیشن اصلا مناسب کودکان نیست، ولی این دلیل نمیشه که فیلم بدی باشه.
به هر حال این اثر پیامی داشت که برای به تصویر کشیدنش راهی جذاب تر از شیوه ی انیمیشنی نیست.
این که با محتوا، فرم و پیام این فیلم چگونه برخورد کنیم به سلیقه و همینطور عقاید ما بر میگرده، اما اگر به عنوان افرادی بالغ دم از بی احترامی این فیلم به عقاید دیگران می زنیم-که از نظر من اینگونه نیست و درواقع با یک نقد تند و تیز و کمی غیرمعمول مواجهیم- پس بهتره ما هم به عقیده و سلیقه افرادی که این انیمیشن رو پسندیدن- از جمله من- احترام بذاریم و به شیوه های دگم و متحجرانه با یک اثر نمایشی برخورد نکنیم.
مطمئن باشید زندگی پس از این فیلم هم به سیاق سابقش ادامه خواهد داشت.
چرا همیشه سعی میکنید مسائل رو پیچیده و فلسفی بکنید،
به عقیده من این بیشتر یه اثر تجاریه فیلمساز بیشتر قصد داشته یه موضوع رو با حالتی متفاوت نمایش بده تا بتونه اسپانسرهای خوبی از بین تولید کنندگان مواد غذایی جذب کنه و شوخی ها و صحنه های فیلم هم بیشتر عامیانه و عامه پسنده، چون هدف جلب مخاطب بیشتر و زدن پول بیشتر به جیبه.
اخرشو ک ندیدم خوشم نیومد.. با اینکه مذهبی نیستم.. همه همدیگرو داشتن …..!!!
وای اون سکانسش ته خنده بودا اااااا دقیقه 1:01:20
فلفل چیلی .. میگه خب ماکه نمیتونیم فرار کنیم و نمیتونیم مخفی شیم.و نمیتونیم در مقابلشون وایسیم چون خدا هستن وااااای ته خندس با لحجه مکزیکی میگه… بعد میگه خب پس رسماااااااااا با صدای بلند ب…. رفتیم
من این کارتون رو نگاه کردم در کل از لحاظ پویا نمایی بیننده رو حذب میکرد اما بسیار بیش حد الفاظ رکیک و توهین داشت برای همین از جذابیت این کارتون کم کرد
اصلا شما بی دین باش کافر باش ادم که هستی انسان که هستی…این انیمیشن به نطر من غیر انسانی بود ادم مذهبی ای نیستم بنابراین کار به هیچ چیز دیگه ایش ندارم ولی ته مسخره بازی بود عین ادم بیاید در کنار هزاران فیلم پورن دیگتون اینم با این عقاید بسازید انقدم ادا در نیارید مثلا کارتونش کردن که چی که من مثلا تبلیغشو که دیدم گفتم وای چه بامزه دانلود کردم دیدم خیلیام مثل منن ولی حالا شما فک کن رو اون بیننده تاثیرم بذاره و دقیقا هدف همینم هست…اونجا تو سینما پخش میشه و زیر ۱۸ سال راه نمیدن دوست عزیز اینجا خیلیا همینجوری دان میکنن میبینن
این انیمیشن بسیار جذاب و جالی بود و کاراکترها رو خیلی خوب خلق کرده بود و البته چالش بهشت و زندگی و خدا و …. عالی بود
من خیلی فیلم و سریال دیدم، خیلی بیش از حد تفکر خیلیا و قاطعانه میگم این انیمیشن واقعا ضعیف بود، تو این انیمیشن ول انگاری و نژادپرستی و بی ادبی و بی دینی و توهین به ادیان و مذاهب و شعور و درک و اختیار آدم موج میزنه، فقط خواستن با حمله مستقیم به اعتقادات و دین و … بگن که کار ما متفاوته، درسته متفاوته ولی یک تفاوت که به جای ارتقا سطح انیمیشن اونو به پایین ترین درجه خودش رسونده، سکانسایی پر از فحاشی و به نمایش گذاشتن غریزه جنسی و بی احترامی به همه چیز، طبق متن شاید تنها چند سکانس خوب تو این انیمیشن باشه مث افتادن خوراکی ها از توی سبد و راه رفتن خوراکی ها و اجسام که از نگاه ادم یک حرکت اتفاقی به چشم میان، و شاااااااااااااااید یگی دوتا مفهوم خوب مث اتحاد انسانها، من ب این انیمیشن نمره 2 دادم، اونهم برای سکانس نجات سرباز رایان، درمجموع بد بود، بد!!!!!!
ممنون بابت نقدتون فقط یادتان رفت این انیمیشن یک هدف دیگری هم داشت ترویج مواد مخدر و همجنسگرایی
سلام ممنون از شما
به نکته ی خیلی ریز و جالبی اشاره کردی
متوجه نشده بودم اون مسئله همجنسگرایی رو
زمان دیدن برای خودم هم جای سوال بود
ای بابا یه عده این انیمیشن رو نگاه کردن خندیدن فکر کردن و براشون تموم شدیه عده هم هول ورشون داشته و با دادو بیداد بچه بازی در میارن
عزیز دلی که اینقد بی جنبه ای خب مجبور نیستی نگا کنی همچین فیلمی رو
خیلی کتابها و مقاله ها و فیلم ها هستن که همچین موضوعی دارن دلیلی برای جوش زدن نیست!
اتفاقا خیلی هم باحال بود فیلمش!!
عبور کردن از خط قرمزها بد نیست
اگر قرار بود کسی از خط قرمزها نترسه ما الان داشتیم توی غار زندگی میکردیم اما یکروز یک نفر گفت بریم بیرون رو ببینیم و نتیجش شد دنیای الان ما
یک بعدی و تند به همه چی نگاه نکنیم
روشنفکر بودن به نگاه پوچ داشتن نیست. روشنفکر بودن به عبور از خط قرمز ها نیست. مثلا یکی از دوستان برگشتن گفتن ما اگه از خط قرمز ها عبور نمی کردیم الان انسان غار نشین بودیم. این یعنی کج فهمی ایشون، چون پیشرفت بشر بخاطر رد کردن خط قرمزها نبوده بلکه انسان نیازهاشو با ذهن متفکرش تامین می کرده و این نیاز مادر تمام اختراعات بشر است و اینطوری بوده که بشر ترقی کرده. در ضمن خط قرمز از اسمش مشخصه یعنی خطی که نباید ازش گذشت مثل کشتن یک انسان. در همین مساله راهنمایی رانندگی اگه قرار باشه هرکسی به طور دلخواه از چراغ قرمز ها رد بشه تمام دنیا پر میشه از تصادفات و کشتار و بی نظمی پشت بی نظمی. پس انقد الکی و سطحی از این انیمیشن تعریف نکنید. این تفکرات کسانی است که می خواهند بی نظمی و هرج و مرج بر جهان حاکم بشه. هیچ ربطی هم نداره مذهبی باشی یا نباشی. حتی اگه بی خدا هم باشی اما دنیات روی نظم نباشه در واقع خودت رو در باتلاق جهلت گرفتار کردی.
در ضمن جناب Par این دیالوگ « عبور از خط قرمز ها » هم معلومه از اون انیمیشن خانواده عصر حجری نقل قول کردین. اون انیمیشن هم به اشتباه مطالبی رو به شما فهمونده. انسان می تونه در راه رسیدن به موفقیت ها روی ترس هاش پا بزاره و جلو بره اما با عبور از خط قرمز ها به بی نظمی و بی اخلاقی میرسه بنابراین این دو تعریف از هم جدا هستن. انیمیشن های اینچنینی افراط گونه مسایل رو بیان می کنن مرز بین حق و باطل رو باهم ادغام می کنن تا شما به سادگی فریب بخورین. ما می تونیم در مسیر هر نوع موفقیتی با شجاعت و آگاهانه قدم بگذاریم اما نمی تونیم در راه بی اخلاقی و بی نظمی بی پروا باشیم چون دیگه این اسمش عبور از خط قرمزه.
من فوق العاده به فیلم دیدن علاقه دارم و تا الان فیلم ها و انیمیشن های خیلی زیادی رو تو ژانرای مختلف دیدم، نظری که میدم کاملا بی طرفانه ست و طبق چیزیه که خودم نتیجه گرفتم. جدا از موضوعاتی که تو مقاله گفتن ، به نظرم این انیمیشن خط قرمزهای زیادی رو رد کرده. حتی برای رده سنی بزرگسال. قسمت پایانی حتی واسه کسی به سن من هم خیلی خیلی فاجعه بود !!! بیشترین چیزی که تو این انیمیشن دیده شد مسائل جنسی بود. حتی ظاهر کاراکترها هم طراحی جنسی داشت. رده بندی سنی باید کاملا شفاف مشخص می شد که متاسفانه ( خصوصا تو سایت هایی که برای دانلود میگذارن) اصلا رعایت نشده.
امیدوارم انیمیشنی مثل این دیگه ساخته نشه…
اصن تو هیچ دینو دیدگاهی نداشته باش، چرت ترین و مسخره ترین و بی معنی ترین انیمیشنی بود که تاحالا دیدم و فک نکنم مثه این بیاد اینقد که جفنگ بود، واقعن کم دارن تیم سازندش واقعن، ینی هر چقدر بگم کمه واقعن مسخره بود انمیشنش
من از وقتی اینو دیدم تصمیم گرفتم برم سمت دین ! حخخخ
نقد تقریبا خوبی بود ولی کامل نبود . این اثر صرفا یه trash comedy(کمدی زباله ای یا همون کمدی هجو) بود و اتفاقا درجه سنی کودکان رو هدف گرفته بود چون در خیلی از کشور ها مخاطب یه اثر به درجه بندی سنی توجه نمیکنه و چون صرفا یه انیمیشن هست کودک یا نوجوان این اثر رو تماشا میکنه و تهیه کنندگان یهودی-آمریکایی این انیمیشن هم خوب میدونند که چرا همچین چیزی رو میسازند . خالی کردن انسان از ارزش ها و بعد کنترل همون انسان . شما خودتون تصور کنید در ایران خودمون چند کودک و نوجوان ما این انیمیشن و امثال اون رو نگاه میکنن بدون اینکه کسی بهشون بگه که این اثر مناسبه رده سنی تو نیست و این اثرها مستقیما جهان سوم رو هدف گرفتن دوستان.
نابغه وقتی یه فیلم گروه سنی R میگیره دیگه توی سینما اجازه ورود زیر ۱۸ سال نمیدن
ای بی خبران شکل مجسم هیچ است
وین طارم نه سپهر ارقم هیچ است
خوش باش که در نشیمن کون و فساد
وابسته یک دمیم و آن هم هیچ است
انیمیشن خوبی بود و با عقاید عده زیادی که عقایدشان را بنا به هر دلیلی در انزوا نگه داشته اند سازگار بود.
بهتر بود اسمشو میزاشتن سکس پارتی. والا
دقیقا با اسم فیلم همین پیام ناخوداگاه رو دادن. sausage party + sex party. حرف s
ممنون از نقد تان . بسیار منصفانه و کامل بود.
انیمشن بسیار جالب و متفاوتی است .
هر چقدر انیمیشن مضخرفی بود (چه از لحاظ هنری ، چه اعتقادی) در عوض با نقد بسیار خوب -هر چند مختصر-ی روبرو بودیم .
فقط ای کاش این انیمیشن انقدر مضخرف نبود تا حداقل میشد نقدی جامع تر ارائه داد . در کل دم شما گرم 🙂
سلام . نقد عالی بود . کاشکی میشد که به سازنده های این انیمیشن مضحک نشون داد که زیادی از خط قرمز ما عبور کردن و باید حد خودشون رو بدونن. به امید روزی که همه به فکر انسانیت باشند …
شما حد خودت رو بدون و نبینش.
mashala in donya pore adamaye moteaseb mazhabie va in naghdam ke dare filmo tahrif mikone be yeseri chizaye dg. naghdet kamelan yetarafe bod .
بهترین انیمیشنی که تابحال تماشاکردم
بسیارپرمحتوا ونکته سنج…
از اسمت معلومه چیکاره ای. جای تعجبی ام نداره
سلام اقای رمضانی
بابت نقد بسیار خوب و پر پشتوانتون اتون تشکر میکنم
بعد از تماشای این انیمیشن نقد های زیادی رو دنبال کردم
و هیچ کدوم تفکر عیقی پشتش نبود از اینکه سواد منتقدانتون انقدر بالاست خوشحالم . دنیای اطراف ما به ادم هایی مثل شما نیاز داره .
همینطور نقدهایی که بدون افراط و تفریط به موضوعی میپردازن.
درباره ب این فیلم نمیتونم خیلی خوب نظر بدم اما فکر میکنم وظیفه ی هر انسانیه که از ارزش هاش حفاظت کنه …
امیدوارم کسانی باشن که به خونواده ها هشدار بدن که محافظ نگاه و ناخودآگاه بچه هاشون باشن این روزها توجهمون به این قشر کم شده و متاسفانه خیلی ها نمیدونن این انمیشن مناسب بچه ها نیست .
این نقد الان بدون تفریط بود؟؟ دوست خوبمون توی نقد فصیحانه اشون سازندگان رو آباد کردن رسما !!! عجبا!!
خیلی خوب بود ولی کاش اشاره ای هم به روز 4 ام جولای تو این انیمیشین، میکردین …
واقعا تک تک جملات این نقد عین حقیقته
تا حالا این جور انیمیشنی ندیده بودم …. واقعا زننده بود این ها واقعا دیگه دارن شور همه چی در میران بچه ها که صحله بزرگسال ها هم نمی تونن این اشغال رو نگاه کنن … بهتر بود اسمش رو می گذاشتند پورن نه انیمیشن .. امریکا با این برنامه می خواد کل مردم دنیا رو به فساد بکشه
البته باید خاطر نشان کرد این محصول توسط شرکت سونی ساخته شده پس فقط آمریکا در ساخت اون دست نداشته!