کاراکتر‌های سریال بازی تاج‌وتخت همگی چندبعدی و متغیر هستند، اما در این مطلب قصد داریم ببینیم که اگر این شخصیتها را بر اساس زیبایی و زشتی آن‌ها دسته‌بندی کنیم نتیجه چه خواهد بود. اخیراً نیویورک تایمز از خوانندگان خود خواسته بود تا در این نظرسنجی عجیب شرکت کنند. در این نظرسنجی از خوانندگان خواسته شده بود که با توجه به ماهیت شخصیت‌های بازی تاج‌وتخت که مدام در حال تغییر هستند و نمی‌توان به آن‌ها خوب یا بد مطلق اطلاق کرد، و همچنین این موضوع که بازیگران سریال به‌واسطه‌ی الزام شغلی خود عمدتاً از ظاهر بهتر از میانگینی برخوردارند، تصمیم بگیرند. خلاصه کردن هفت سال از داستان این سریال در یک نظرسنجی زشت-زیبا مشخص کرد که به چه میزان مخاطبان این سریال زیبایی را با خوب بودن آن شخصیت مرتبط می‌بینند.
در این مطلب قسمت‌هایی وجود خواهد داشت که ممکن است داستان بازی را برای شما لو بدهند.
تا زمان نوشته شدن این مطلب 92216 نفر در این نظرسنجی شرکت کرده‌اند و بنا به نظر اکثر آن‌ها دنریس تارگرین زیباترین شخصیت این سریال است و پادشاه شب ظاهری مانند موجودی دارند که از فاضلاب بیرون آمده باشد. البته احتمالاً اژدهاهای قدرتمند او که شهر‌ها را نابود می‌کردند در خاطر مخاطبین باقی‌مانده باشد زیرا که از لحاظ فاکتور «خوبی» او توانسته بود تنها چند امتیاز کسب کند. برای مثال از این لحاظ او به اندازه‌ی جان اسنو که دغدغه‌اش مرده‌های متحرک هستند «خوب» نیست. مردم همچنین جان اسنو را بسیار خوش‌قیافه می‌دانند.
با توجه به امتیازات زیبایی، متعجب شدیم که چرا نمره‌ی راب استارک پایین‌تر از جیمی لنیستر است. احتمال بالایی وجود دارد که دلیل این مسئله تنها این باشد که مردم فراموش کرده‌اند که ظاهر راب چگونه بوده است. اگر واقعاً بخواهیم بر اساس ظواهر شخصیت‌های بازی تاج‌وتخت را بررسی کنیم، حقیقتاً راب استارک از جیمی خوش‌چهره‌تر است، حتی اگر مرده باشد.
در نگاه اول ممکن است که نتایج این نظرسنجی بیهوده باشند اما به نظر می‌رسد بتوان از آن‌ها نتیجه گرفت که چگونه مخاطبین زیبایی را با خوبی مرتبط می‌دانند. شخصیت‌هایی مانند بران و تیان گریجوی که از لحاظ اخلاقی وضعیت نامشخصی دارند در دسته‌ی زشت‌ها قرار گرفته‌اند و این در حالی است که خود بازیگران به‌هیچ‌عنوان در این دسته جای نمی‌گیرند. از آن‌طرف لیتل‌فینگر به زحمت از خط محدوده‌ی «زیبا»ها بالاتر زده که بی‌شک شخصیت موذی و بی‌اخلاق او در این مسئله دخیل بوده‌اند.
تأثیرات شخصیت منفی او بر مخاطبین به اندازه‌ای بوده است که بر اساس نظر آن‌ها لیتل‌فینگر از لحاظ زشتی در حد رمزی بولتون و جافری باراتیون قرار گرفته است. جدا از اعمال خبیث این دو شخصیت، زوایای دوربین و لباس‌ها و مدل مو و گریمی که برای آن‌ها انتخاب می‌شد همگی در این راه بودند که آن‌ها غیرجذاب به نظر برسند. اما لیتل‌فینگر که فردی موذی است که همیشه در پشت‌صحنه دست دارد و ظاهر مناسبی دارد و این نشان از قدرت بازیگری او است که به اندازه‌ی رمزی و جافری منفور شده است. برن استارک نیز که اخیراً تبدیل به کلاغ سه چشم شده است از طرف مردم غیرجذاب توصیف شده‌است.
اگر بخواهیم صادق باشیم مقایسه‌ی شخصیت‌های بازی تاج‌وتخت بر اساس این دو فاکتور نتیجه‌ی زیادی عاید ما نمی‌کند. عمده‌ی شخصیتها رأی «خوب» و «زیبا» گرفته بودند و در مورد موارد استثنائی مانند مانتین هم کاملاً انتظار می‌رفت که چه نتیجه‌ای باید وجود داشته باشد. شاید ایده‌ی این سریال در اصل برگرفته از یک مجموعه زمان بوده باشد اما زمانی که صحبت از یک سریال تلویزیونی می‌شود، مخاطبان انتظار خواهند داشت که شخصیت‌هایی که تماشا می‌کنند زیبارو باشند.
تمامی این موارد درست به نظر می‌رسند، به‌استثناء سرسی لنیستر. شخصیت لنا هدی از نظر مردم به شدت بدذات و در عین حال زیبا توصیف شده است و با این مسئله ارتباط میان زیبایی و خوب بودن شخصیتها را که پیش‌تر به آن اشاره کرده بودیم زیر پا گذاشته است. شخصیت‌های غیرقابل پیش‌بینی مانند سرسی هستند که ما را وادار به تماشای بازی تاج‌وتخت و صحبت درباره‌ی آن می‌کنند. فهم این تضاد میان دوست داشته شدن شخصیتی مانند سرسی و همچنین منفور بودن او نیازمند چیزی بیش از بررسی زیبایی و خوبی این شخصیتها است.