نقد و بررسی بازی Crash Bandicoot N. Sane Trilogy – سه‌ گلوله‌ی مرگبار

ژانر پلتفرمر با ناپدید شدن کراش یکی از نمادهای خود را از دست داده بود. در این میان، طرفداران بندیکوت دوست‌داشتنی ناتی داگ به نمایشگاه‌های متعددی چشم می‌دوختند تا شاید پس از سال‌ها بتوانند کنترل کراش را در دست بگیرند. آرزو به واقعیت تبدیل شد و خبر عرضه سه نسخه اولیه Crash Bandicoot به صورت بازسازی شده توانست به یکی از بهترین اتفاقات سال گذشته تبدیل شود. با گیم‌نیوز و بررسی بازی Crash Bandicoot N. Sane Trilogy همراه باشید تا ببینیم آیا این کالکشن شایسته چنین فروش شگفت‌انگیزی است یا تنها با یک مجموعه بازسازی شده ساده روبه رو هستیم.

بازسازی عناوین مختلف در نسل هشتم به یک امر متداول تبدیل شده و کمپانی‌های بسیاری آثار محبوب خود را برای کنسول‌های حاضر عرضه می‌کنند. شماری از این عناوین تنها با تغییرات جزئی در نرخ فریم و وضوح تصویر انتشار می‌یابند و برخی دیگر با گیم‌پلی بهبودیافته، محتویات بیشتر و البته گرافیک ارتقایافته به استقبال مخاطب می‌آیند.

بازی Crash Bandicoot N. Sane Trilogy را نمی‌توان با قاطعیت در یکی از دو گروه نام‌برده جای داد و در بهترین حالت مابین این دو دسته قرار می‌گیرد؛ برای ادعای این استدلال می‌توانید به مطالعه این مقاله بپردازید.

مطمئنا برای طرفداران کراش، اجرای Crash Bandicoot،Crash Bandicoot 2 Cortex Strikes Back و Crash Bandicoot Warped لذت بسیاری خواهد داشت، مخصوصا آن دسته از مخاطبانی که موفق به تجربه این آثار نشده‌اند. هر سه نسخه اول کراش همانند روز اول انتشار خود، جذاب هستند اما شباهت بسیار گیم‌پلی آن‌ها به نسخه‌های اصلی خود باعث شده تا اجرای هر کدام، مشکلات بسیاری را برای شخص بازیکن به همراه داشته باشد.

در واقع فرم گیم‌پلی عناوین بازسازی شده با نسخه‌های پلی‌استیشن 1 تفاوت زیادی ندارد و N. Sane Trilogy بزرگترین ضربه را از این بخش می‌خورد. در برخورد اول مشکلات این مجموعه محدود به نظر می‌رسند، اما با پیشروی در بازی و پس از گذشت دقایقی کوتاه، طراحی نامناسب بازی مخاطب را آزرده‌خاطر می‌کند.

متعلق به سه نسل پیش

شاید هر کدام از نسخه‌های کراش در زمان انتشار خود حرف‌های زیادی برای گفتن داشتند اما دیگر هم‌اکنون نمی‌توانند بازیکنان را راضی نگه دارند. گیم‌پلی همانند گذشته است و باید کنترل کراش را در مراحل متنوع بر عهده بگیرید. در این میان موانع مختلفی وجود دارد که کار را برای پیشبرد مراحل کمی سخت می‌کند.

از همان ابتدای کار، شکستن جعبه‌ها (مانند نسخه‌های اصلی) به یک اعتیاد تبدیل می‌شود و کاوش در مراحل به منظور کشف مناطق مخفی شما را به چالش بزرگی دعوت می‌کند، اما متاسفانه با اجرای بازی و صرف کردن دقایقی اندک به کهنه بودن تمامی سه عنوان پی خواهید برد. کرش بندیکوت یک عنوان پلتفرمر است و موانع زیادی در جای جای مراحل آن وجود دارد که گذشت از آن‌ها به واسطه پرش، چرخیدن و یا سر خوردن میسر می‌شود، مکانیک‌هایی که هیچ کدام نمی‌توانند شما را به خوبی در مراحل بازی همراهی کنند. عنوانی که در سبک خود نام پلتفرمر را یدک می‌کشد و نسخه‌ای بازسازی شده به حساب می‌آید، باید نواقص خود را به حداقل میزان ممکن برساند، چیزی که در N. Sane Trilogy شاهد آن نیستیم.

کرش بندیکوت به سه نسل پیش تعلق دارد و واقعا تعجب‌برانگیز است که استودیوی سازنده، چندین سال انتظار طرفداران را با انتشار یک اثر ناقص پاسخ داده است.

ناامیدی نسبی

مخاطبی که خواهان تجربه کامل بازی است و شکستن جعبه‌های کذایی از اهداف او به شمار می‌آید بیش از دیگر مخاطبان ناامید خواهد شد. تا پیش از تجربه Crash Bandicoot N. Sane Trilogy عنوان The End is Nigh را سخت‌ترین بازی سال 2017 به شمار می‌آوردم، اما با اتمام تنها چند مرحله نظرم به سرعت تغییر کرد.

Crash Bandicoot N. Sane Trilogy حتی از Nioh دشوارتر جلوه می‌کند و این سختی به علت عدم جذابیت، نارضایتی بازیکن را به همراه دارد. در اکثر مواقع نمی‌توان به درستی از پرش‌های کرش تخمین زد و عدم آگاهی از نقطه‌ای که کرش بر روی آن قرار خواهد گرفت به شروع چندین و چندباره از چک‌پوینت می‌انجامد.

این موضوع در مراحلی که واکنش‌های سریعی می‌طلبند بیش از پیش مشکل‌ساز می‌شود، به ویژه در مراحلی که باید در خلاف جهت حرکت کنید و نیازمند دید دقیق به موانع پیش روی کرش هستید. مشکل تخمین زدن حتی در بخش‌هایی که باید با سر خوردن از زیر موانع رد شوید وجود دارد و به واسطه این نقص به ظاهر کوچک بخش اعظمی از لذت تجربه بازی از بین می‌رود.

مشقت‌های یک بازسازی

در سوی دیگر شاهد مراحلی هستیم که بازی را از روند یکنواخت خارج می‌کنند و مخاطب را به اکتشاف در دریاها و یا رانندگی با موتورسیکلت و … وادار می‌کنند. متاسفانه بسیاری از این مراحل دیگر مطابق استانداردهای روز صنعت گیم نیستند. در مراحلی که کرش را در دریا کنترل می‌کنید این احساس به شما دست خواهد داد که N. Sane Trilogy در زمینه انتقال اطلاعات از کنترلر به بازی تا حدی دیر عمل می‌کند و با تاخیر کوتاهی همراه است که این امر به تجربه شخص مخاطب لطمه بزرگی وارد خواهد کرد.

به عنوان بازیکنی که در لیست عناوین سخت او نینجا گایدن بلک، سوپر میت بوی و دارک سولز به چشم می‌خورد باید بگویم که از حیث درجه سختی جایگاه سه گانه کرش بندیکوت پس از عناوین مذکور قرار می‌گیرد تا دشواری آن به اثبات برسد.

جالب است بدانید که هیچ گونه گزینه‌ای برای خروج از بازی و برگشتن به منوی انتخاب این سه عنوان وجود ندارد و در صورت تمایل به اجرای دیگر نسخه‌ها باید بازی را بسته و از ابتدا اجرا کنید؛ امری که برای یک کالکشن بسیار ناخوشایند است.

اثری قابل قبول

استودیوی Vicarious Visions پیش از این در ساخت برخی از نسخه‌های کرش بندیکوت نقش داشته است و انتظار می‌رفت تا در زمینه بازسازی این سه عنوان ارزشمند عملکرد خوبی از خود بر جای بگذارد. گیم‌پلی بازی Crash Bandicoot N. Sane Trilogy گریبان‌گیر کاستی‌های زیادی شده است، اما در بخش صداگذاری و گرافیک می‌توان به بازی نمره قابل قبولی داد.

کیفیت بافت‌ها کاملا در خور عناوین نسل هشتم است و هرچند که در زمره برترین آثار این نسل قرار نمی‌گیرد، به عنوان یک اثر بازسازی شده راضی‌کننده است.

نورپردازی‌ها زیباتر شده‌اند و در نسخه‌های دوم و سوم بیشتر خودنمایی می‌کنند. کیفیت بافت‌ها افزایش یافته و در کنار آن انیمیشن‌های کرش جذاب‌تر به نظر می‌رسند تا شاهد وجود نکات مثبت بیشتری در این کالکشن باشیم. گرافیک یکی از مهمترین فاکتورهای یک اثر بازسازی شده است و Vicarious Visions حداقل در این بخش توانسته از خجالت بازیکنان بیرون بیاید.

نقطه ضعف اصلی بازی Crash Bandicoot چیست؟

تغییرات خاصی در گیم‌پلی این مجموعه اعمال نشده و نقطه ضعف این کالکشن دقیقا از همین بخش نشات می‌گیرد.

گرافیک زیبایی بیشتری به خود گرفته و موسیقی‌ها از ابتدا طراحی شده‌اند تا N. Sane Trilogy نسبت به سه گانه اصلی از جذابیت بیشتری برای مخاطبان امروزی برخوردار باشد. N. Sane Trilogy برای افرادی که موفق به تجربه نسخه‌های ابتدایی نشده‌اند انتخاب خوبی است و ارزش یک بار امتحان کردن را دارد، اما برای آن دسته از افرادی که به دنبال تجدید خاطرات دوران نسل پنجم هستند، هیچ محتوای جدیدی برای ارائه ندارد و ضمن ناقص بودن خود، خاطرات بازیکنان قدیمی را به ورطه نابودی می‌کشاند!

امروزه طراحی مراحل در بازی‌های ویدیویی پیشرفت زیادی به خود دیده و در شرایطی که عناوین به مراتب خوش‌ساخت‌تری در بازار وجود دارند، مراحل N.Sane Trilogy با درجه سختی غیرقابل تحمل و اصلاح‌نشده، بازیکنان بسیاری را به چالش خواهد کشید، مخصوصا بازیکنانی که در فکر جمع‌آوری تروفی‌های آن هستند و باید نواقص این سه گانه را تحمل کنند.

بازی Crash Bandicoot N. Sane Trilogy از حیث موسیقی و گرافیک به طور کامل بازسازی شده اما در بخش گیم‌پلی مشکلات بی‌شماری دارد که حتی ممکن است شما را از ادامه آن بازدارد. اگر از بازیکنانی هستید که از جمع‌آوری تروفی و تکمیل کردن یک عنوان لذت می‌برید باید دیدگاه خود را تغییر داده و برای لذت بردن از N. Sane Trilogy به هیچ وجه در فکر جمع‌آوری آیتم‌ها نباشید؛ هر چه باشد اعصاب یک بازیکن مهم‌تر از دریافت کردن چند عدد تروفی بی‌ارزش است!