سریال «داستان ترسناک آمریکایی: فرقه» به پایان رسید و اکنون طرفداران در انتظارند تا ببینند رایان مورفی و برد فالچاک چه برنامه‌ای برای سال 2018 دارند. در این حین که منتظر فصل بعدی سریال هستیم، تصمیم گرفتیم به این سوال بپردازیم که بهترین فصل این سریال کدام یک از آن‌هاست.
هر فصل از این سریال در رابطه با انواع مختلفی از ترس ساخته شده است. برخی از فصل‌های این سریال بسیار موفقیت‌آمیز بوده‌اند اما برخی دیگر باعث ناامیدی هواداران آن شده‌اند. در این مطلب سعی کرده‌ایم که فصول مختلف این سریال را به ترتیب از بدترین تا بهترین مرتب کنیم.
Freak Show
چهارمین فصل سریال داستان ترسناک آمریکایی دو نکته‌ی مهم داشت؛ «توییستی دلقک» با بازی جان کرول لینچ، و مدیر سیرک، «السا مارس» با بازی جسیکا لنگ. اولین تصاویر ارائه شده از این دلقک قاتل در پارک که یک زوج را به قتل می‌رساند بسیار ترسناک است و رایان مورفی مجددا در فصل آخر این سریال، یعنی «فرقه» به این صحنه اشاره کرده است. جسیکا لنگ هم با بازی خود در این فصل توانست وجهه‌ی با کلاسی به سریال ببخشد اما به غیر از این دو مورد، باقی عناصر سریال جالب نبودند.
جدا از اجرا کردن مکرر قطعات پاپ امروزی، تکلیف سریال با «بد» خود مشخص نبود. دل تولدو (مایکل چیکلیس)، استنلی (دنیس اوهار)، چستر کریب (نیل پاتریک هریس)، ادوارد موردریک (وس بنتلی) و دندی مات (فین ویتراک) نقش‌های منفی این فصل بودند. به جای این که سریال بتواند به عنوانی تبدیل شود که شخصیت‌هایی را در خود داشته باشد که بشود از نزدیک دنبالشان کرد، با شخصیت‌های منفی اشتباها شلوغ شد.
Raonoke
فصل ششم این سریال همه‌چیز بود جز ظریف. پنج قسمت اول به سریالی به نام My Raonoke Nightmare، در دل سریال اصلی می‌پرداختند که درباره‌ی زوجی بود که تلاش می‌کردند از خانه‌ای شبح‌زده زنده خارج شوند.
سورپرایز اصلی این بود که در میانه‌ی فصل مشخص شد که کل چیزی که تا کنون نشان داده شده بود درواقع داستانی در دل داستان اصلی بوده است. حتی بازی کثی بیتس در نقش‌های اگنس مری وینستد، تامسین واین یا بوچر هم نتوانست سریال را از افتضاح آن نجات دهد.
Coven
تمرکز فصل پنجم سریال، بر روی کمپ ساحره‌ها بود. بازیگران این فصل که عمدتا مونث بودند توانستند سریال را به سمت فمنیسم ببرند و این موضوع باعث شد که دو جایزه‌ی امی برای جسیکا لنگ و کتی بیتس به دنیال داشته باشد. این دو به ترتیب نقش‌های رهبر ساحره‌ها فیونا گوود و قاتل سریالی، دلفین لالوری را بازی کردند.
در این فصل اشارات بسیاری به گذشته‌ی ترسناک نیواورلئانز می‌شود اما بخش تاریخی داستان به حدی نیست که سریال را جالب‌توجه نگاه دارد. پرداختن به روابط میان ساحره‌ها اندکی جذاب کرد اما غیر از درگیری‌های میان سر بریده‌ی نژادپرست کتی بیتس و ساحره‌ی انتقام جو با بازی انجلا بست، کلیت این فصل بیشتر شبیه سریال‌های درام بود تا یک سریال ترسناک.
Hotel
در این فصل که زیربنایی گاتیک دارد، دسته‌ای از خون‌آشام‌ها به رهبری لیدی گاگا در لباس‌های خواب دهه هشتادی به چشم می خورند. نکات قابل توجه بسیاری در این فصل وجود دارند که از میان آن‌ها می‌توان به یک قاتل سریالی شبیه به فیلم Se7en، ملکه‌ی خون‌آشامی که به دنبال فرزندان دیگران است، قاتل میلیونری که هتلش را به محل کشت‌و‌کشتار تبدیل کرده و شیطانی که معتادان را به قتل می‌رساند اشاره کرد. در این فصل به جای تمرکز صحیح روی داستان، بیشتر ول‌خرجی شده است.
بازی لیدی گاگا و دنیس اوهار بسیار قابل توجه بود است که می‌توان این موضوع را دلیل کافی برای تماشای این فصل از سریال دانست؛ فقط هنگام تماشا نباید انتظار داستانی آن‌‌چنان قوی از این فصل داشته باشید.
Cult
بعد از گذشت یک سال از پیروزی ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، این موضوع منبع الهام این فصل از سریال قرار گرفت. «فرقه» اولین فصلی از این سریال بود که به مسائل سیاسی می‌پرداخت. همچنین تنها فصلی از داستان ترسناک آمریکایی است که خالی از هرگونه عنصر فرازمینی ساخته شده است.
داستان این فصل درباره‌ی آنچه است که در ذهن افرادی می‌گذرد که به فرقه‌های مختلف ملحق می‌شوند و یا آن‌ها را رهبری می‌کنند. بازی ایوان پیترز در نقش‌های چارلز منسون، دیوید کورش، جیم جونز و اندی وارهول ارزش دیدن این فصل را بسیار بالا می‌برد؛ اما آنچه این فصل را ترسناک می‌کند، نمایان شدن اتفاقات حال حاضر آمریکای فعلی در آن است.
Murder House
زمانی که برای اولین بار در سال 2011 این سریال شروع به پخش کرد، کسی نمی‌دانست که چه انتظاری می‌بایست از آن داشته باشد. در ویدئو‌های تبلیغاتی این فصل، مردی نشن داده می‌شد که در حال دنبال کردن زنی حامله است و همین باعث شد که عده‌ای توجهشان به سریال جلب شود. زمانی که سریال شروع به حذف کردن و کشتن شخصیت‌های اصلی خود کرد، ثابت کرد که نمی‌خواهد از قواعد عناوین مشابه خود پیروی کند.
با مشخص شدن داستان «خانه‌ی قتل» که درباره‌ی خانه‌ای شبح‌زده است و بارها در طول فصل‌های دیگر سریال به این مسئله پرداخته شده، متوجه می‌شویم که این خانه‌ی شبح زده درواقع نمایانگرد شرایط نابسامان خانواده‌ی هارمون است. از عواملی که باعث می‌شوند ارزش دیدن این فصل بالا برود می‌توان به تیراندازی در مدرسه‌ی «تیت» (با بازی ایوان پیترز)، درگیری بن هارمون (با بازی دیلن مک درموت) با واقعیت و اتفاقات مرموزی که در زیرزمین خانه می‌افتند اشاره کرد.
Asylum
در این فصل داستان خبرنگاری به نام لانا وینترز (سارا پالسن) را دنبال می‌کنیم که در بیمارستان روانی در سال 1960 بستری می‌شود؛ همان تیمارستانی که در حال بررسی آن بوده است. مخاطبان در این فصل شاهد تلاش‌های وینترز برای زمین زدن این مجموعه از داخل آن هستند. خواهر جود (با بازی جسیکا لنگ)، دکتر تردسون (با بازی زکری کویینتو) و دکتر آردن نازی (با بازی جیمز کرامول) به خطرات پیش روی قهرمان داستان می افزایند.
موجودات عجیب‌الخلقه، خواهر‌های روحانی شیطانی و موجودات فضایی این فصل را در کنترل خود گرفته‌اند اما برعکس دیگر فصول این سریال، داستان این فصل همیشه متمرکز می‌ماند. در Asylum نه‌تنها داستان وینترز به جای مناسبی ختم می‌شود، بلکه تمامی افراد بستری شده در این تیمارستان عدالت را خواهند دید.
شاید شما درست میگی ولی همین طور که مورفی قبلاً نشان داد شاید سوالهای مهم فصل های قبل در فصول آینده پاسخ داده بشه مثل فصل یک آخر دقیقه فصل نوزادی به دنیا اومد و فصل به پایان رسید تا هشت سال بعد مشخص شد اون کودک نوزاد شیطان بود که در فصل آخر آلزمان همه رو به بهت و حیرت اورد ….بی شک این سریال از نظر من که راحت دویست سریال تاپ دیدم جزو سه گزینه اول خواهد بود و طبق گفته شبکه سازنده نزدیک به دو میلیارد نفر این ده فصل نگاه کردند و بیش از صد بار کاندید جوایز فردی و تیمی داشته شاید بعضی از صحنه ها اونجوری که باید نبود ولی من که هر نه فصل سریال تا الان دیدم واقعا از تیم سازنده تشکر و قدردانی میکنم و امیدوارم حالا حالا ها با ما باشه