بازی God of War که با نام God of War 4 نیز شناخته می‌شود یک بازی اکشن ماجراجویی سوم‌شخص است که به صورت انحصاری برای کنسول پلی‌استیشن 4 منتشر شده است. این بازی که هشتمین عنوان از این فرنچایز محسوب می‌شود به سرعت توانست که قدرت خود را به همگان اثبات کند، به شکلی که توانست تنها ظرف مدت کوتاهی به بهترین بازی انحصاری کنسول پلی‌استیشن 4 تبدیل شود. عناوین پیشین این مجموعه با اساطیر یونانی در ارتباط بودند، اما این بازی راه تازه‌ای را پیش گرفته و در آن به اساطیر نواحی اسکاندیناوی پرداخته می‌شود. در این مطلب قصد داریم تا نگاهی کوتاه و مختصر به موسیقی متن بازی God of War پلی استیشن 4 بیاندازیم که ارتباطات تنگاتنگی نیز با موسیقی اسکاندیناوی دارد. با گیم‌نیوز همراه باشید.
نمی‌توان منکر این مسئله شد که موسیقی نواحی اسکاندیناوی، چه در فرم موسیقی‌های محلی و چه در فرم موسیقی‌های مدرنی که تنها رنگ بویی از پیشینه‌ی موسیقایی خالق خود دارند، به شکل دل‌پذیری منحصربه‌فرد هستند و اغلب مواقع می‌توان این رگه‌های سنتی را هرچند سطحی و ناپیدا، شناسایی کرد. آن‌چه موسیقی این نواحی را تا این حد جذاب و دوست داشتنی می‌کند، سرمای انکارناپذیر نهفته در میان نت‌های آن باشد که به زیبایی با احساسات در هم آمیخته‌اند. شاید این مسئله برای گوش شنونده‌ی شرقی که عمدتا با موسیقی‌های گرم‌تر و تیزتری سروکار داشته است، واضح‌تر باشد، اما به هر جهت زیبایی و دلنشین بودن آن در کنار القای حس قدمتش بسیار لذت‌بخش است.
در موسیقی متن بازی God of War با اثری مواجه هستیم که به خوبی توانسته میزان حماسی بودن موسیقی را کنترل کرده و غیر از لحظاتی که حتی گوش شنونده نیز آن را طلب می‌کند، او را وادار نکند که صدای طبل‌های کوبنده را تحمل کند. این «تحمل کردن» شاید به هیچ‌عنوان رساننده‌ی این منظور نباشد که موسیقی حماسی، آن هم در یک بازی مانند God of War، کار اشتباهی باشد، اما باید توجه داشت که دلیل عمده‌ی خسته‌کننده شدن بیشتر موسیقی متن‌های بازی‌های حماسی این باشد که گوش شنونده دیگر یارای هم‌پا شدن با وزن حماسه را ندارد. تفاوت زیادی بین شنیدن موسیقی متن در خود بازی و به عنوان صدای پس‌زمینه که تمرکز ویژه‌ای روی آن نیست، با شنیدن موسیقی متن به صورت جداگانه وجود دارد. این‌جاست که شاید مهارت خالق این اثر، یعنی Bear McCreary، آشکار شود. او با ظرافت تمام قطعات حماسی سنگین این اثر را به گونه‌ای در میان قطعات نسبتا احساسی (و همچنان احساسی، اما آرامش‌بخش) آن قرار داده که به محض رسیدن به آن‌ها با خود فکر می‌کنید این همان‌چیزی است که حالا نیاز داشتید.
استفاده‌ی مک‌کریری از سازهای محلی استفاده‌شده در این نواحی مانند «نیکل‌هارپا» و «هردی گردی» و ترکیب آن‌ها با یک گروه ارکستر شامل چندین نوازنده‌ی سازهای بادی و آرشه‌ای که توسط سازهای ضربی محلی نواحی اسکاندیناوی همراهی می‌شوند، بسیار دلنشین بوده است. همکاری با گروه کر ایسلندی برای اصالت بخشیدن به این موسیقی نیز کار بسیار به‌جایی بوده و عدم استفاده از یک گروه کر که به زبان لاتین بخوانند، توانسته اتمسفر کلی کار را بهبود ببخشد. البته بایستی توجه داشته باشید که گروه کری که در قطعه‌ی اول این آلبوم (تم اصلی بازی – God of War) می‌شنوید متفاوت بوده، چرا که می‌بایست از گروهی استفاده می‌شده که توانایی خواندن نت‌هایی به این اندازه زیر را داشته باشند. البته ممکن است که –مانند خود من- در ادامه‌ی آلبوم دلتان برای شنیدن مجدد صدای آن‌ها تنگ شود (نگران نباشید، مجددا به آن‌ها خواهید رسید.)
برای شنیدن چند قطعه‌ی انتخابی ما از این آلبوم می‌توانید به کانال تلگرام گیم‌نیوز مراجعه کنید.