جان کرازینسکی، هنرپیشه سریال معروف The Office، با اولین تجربه کارگردانی در ژانر وحشت خود غوغایی به پا کرده است. فیلمی که با وجود بودجه‌ی محدود، کاراکترهای کم، و لوکیشن ساده‌اش، به شما تجربه‌ای منحصر به فرد از وحشت و دلهره می‌بخشد. اما شاید مهم‌ترین و بهتر بگوییم جذاب‌ترین ویژگی فیلم، دیالوگ‌های کمِ کاراکترهاست که منجر به سکوتی دلهره‌آور شده است. «اگر صدایتان را بشنوند شکارتان می‌کنند»؛ این هشداری است که بر روی پوستر فیلم می‌خوانیم. در هر لحظه از فیلم باید نگران باشیم مبادا صدایی از ندای کاراکترها در بیاید؛ زیرا هیولاها خیلی خوب می‌شنوند. شاید همین مشخصه باعث شود نتیجه بگیریم این فیلم اصلا نیازی به موسیقی ندارد. اما کرازینسکی برعکس ما مزایای ساخت موسیقی برای فیلمش را بیشتر از معایبش دیده و به سراغ مارکو بلترامی رفت: موسیقی‌ساز فیلم‌هایی از جمله جیغ، جنگ جهانی زی و لوگان.با این قسمت از نُت‌نوشت و بررسی موسیقی متن فیلم A Quiet Place با گیم‌نیوز همراه باشید.
نقد و بررسی فیلم A Quiet Place
بلترامی هم مثل کرازینسکی باید به نحوی با بودجه محدود فیلم دست و پنجه نرم می‌کرد. او به جای استفاده از یک ارکستر کامل، که ابزار همیشگی او در فیلم‌های قبلی‌اش بود، با بهره‌گیری از چند ساز محدود، شامل یک مجموعه ساز زهی شامل ویالن، چلو و کنترباس، یک مجموعه سازهای بادی برنجی، باسون و کنترباس باسون، یک پیانو، و صداسازی‌های کامپیوتری، آلبوم 48 دقیقه‌ای فوق‌العاده‌ای خلق کرده که نامزد جوایزگلدن گلوب هم شده است.
بیایید به بعضی از مولفه‌های این آلبوم بلترامی بپردازیم:
شاید بارز ترین مشخصۀ موسیقی او استفاده از گلیساندوهای (فنی در اجرای موسیقی که در آن نوازنده یک محدوده صوتی مشخص را با سراندن اجرا می‌کند) دلهره‌آور سازهای بادی برنجی است که آن را به وضوح در قطعه‌های It Can Hear You و Something On The Roof می‌شنویم؛ صدایی که در عین حال ما را به یاد تم موسیقی فیلم Sicario می‌اندازد.
علاوه بر این، صدای ناکوک نت‌های پیانو در قطعه A Quiet Life و همینطور It Can Hear You، ترکیب دیسونانت (نامطبوع) و ترمولوی سازهای زهی در قطعه Labor Intensive و در نهایت افکت‌های کامپیوتری که القاء کننده حسی شبیه به گرفتگی گوش‌ها یا ناشنوایی هستند، وجوه دیگری از تم موسیقیایی بلترامی‌اند که در ترکیب با یکدیگر وحشت از هیولایی در نزدیکی را انتقال می‌دهند.
اما این تم دلهره‌آور تنها یک وجه از آلبوم اوست. وجه دیگر آلبوم بلترامی عشق به خانواده، عشق و امید به زندگی است. قطعه A Quiet Family به لحاظ حسی بسیار عجیب است؛ در عین حال که عناصر دلهره‌آور را با آن نت‌های ناکوک پیانو، اصوات بی‌نظم سازهای زخمه‌ای، افکت‌های کامپیوتری می‌شنویم، آرامش را هم با ترکیب همان پیانو با سازهای زهی تجربه می‌کنیم. گویی حتی در دنیایی مملوء از هیولاهایی ترسناک که با کوچک‌ترین اشتباه به سراغتان می‌آیند، باز هم می‌توان زندگی کرد، عشق ورزید و امید داشت. این وجهه دوم از موسیقی بلترامی را می‌توانید در قطعات دیگری همچون A Quiet Moment، Kids Bonfire وBabyproofing/Bonfire بشنوید.
قطعات منتخب این آلبوم موسیقی متن فیلم A Quiet Place را می‌توانید در کانال تلگرام گیم‌نیوز پیدا و دانلود کنید.
در وهله اول شاید آلبوم A Quiet Place را تکرار المان‌های ترسناک موسیقیایی در فیلم‌های دیگر ژانر وحشت بدانیم و به نظرمان نرسد که موسیقی بلترامی در این فیلم لایق نامزدی گلدن گلوب باشد. اما واقعیت این است که بلترامی با بودجه‌ای اندک کاری کرده که در طول فیلم اضطراب تک تک کاراکترهای فیلم را حس کنیم و در ترس و وحشت با آن‌ها همراه شویم. اگر شما هم عاشق موسیقی فیلم باشید، مثل من فیلم را یک بار می‌بینید اما آلبوم را چندین بار می‌شنوید.