سالی که گذشت برای صنعت فیلم و سریال بسیار موفقیت‌آمیز بود اما از آن سو فیلم ها و سریال های ناامیدکننده سال ۲۰۱۸ نیز کم نبوده‌اند. با گیم‌نیوز همراه باشید.
در بخش اول مقاله فیلم ها و سریال های ناامیدکننده سال ۲۰۱۸ به آثار بزرگی اشاره کردیم که انتظارات بسیاری از آنها می‌رفت اما در نهایت در حد و اندازه درخور ظاهر نشدند. در بخش دوم به سایر فیلم‌ها و سریال‌های اینچنینی می‌پردازیم که هنگام یادآوری آنها چیزی جز ناامید شدن به ذهنمان خطور نمی‌کند. با ما همراه باشید.
لال
با دیدن نام‌های شاخص نتفلیکس و دانکن جونز در فهرست دست اندر کاران سخت فیلم لال (Mute)، بسیار امیدوار شدیم که شاهد اثری باکیفیتِ دیگری از این شبکه تلویزیونی باشیم و همچنین بازگشت جونز به روز‌های خوب گذشته را تماشا کنیم. متأسفانه اما کارگردان فیلم فوق العاده ماه (۲۰۰۹) در این امر موفق نبود تا پس از وارکرفت اثر ناامیدکننده دیگری را عرضه کرده باشد. لال بیش از حد کارتونی، مهمل، فاقد لحن گیرا و بدون هیچگونه مشخصه چشمگیری است که در خاطر بماند.
چین‌خوردگی در زمان
دانشمندی به طرزی مشکوک ناپدید می‌شود و همسر و دو فرزندش را تنها می‌گذارد. سال‌ها بعد، دخترش به کمک چند الهه عجیب قدم در مسیری جادویی می‌گذارد تا جان پدرش را در مناطق دور دست فضا نجات دهد. چنین داستانی به نظر برای یک اثر فانتزی ایده‌آل به نظر می‌رسد، خصوصاً اینکه اساس آن بر پایه رمان بسیار پرفروش و اثرگذار مادلین لِاِنگل (۱۹۶۲) است. در نهایت اما شاهد چیزی بیشتر از پتانسیل از دست رفته نیستیم.
چین‌خوردگی در زمان از چندین جهت دارای مشکلات عدیده است. این فیلم یک اثر دو ساعته شلوغ و پلوغ است که سعی می‌کند از لحاظ احساسی اثرگذار باشد؛ اما برای بیان «پیام مهمی» که قصد انتقالش را دارد بیش از حد دست پاچه، آرام و کم‌حادثه است. فیلم بی‌جهت خودش را جدی می‌گیرد و سروصدای زیادی تولید می‌کند. هر داستان فانتزی باید از حداقل‌هایی در زمینه عقل و منطق برخوردار باشد اما پیچ‌خوردگی در زمان هیچ منطقی نمی‌شناسد.
حاشیه اقیانوس آرام: طغیان
درباره قسمت اول این مجموعه می‌توان گفت که چیزی جادویی درباره نبرد‌های عظیم میان هیولاها و ربات‌های بزرگ، رنگ‌های درخشان و دنیای غنی آن وجود داشت. حدس هم می‌زدیم که دنباله این فیلم نتواند دوباره این حس جادویی را به مخاطب منتقل کند، خصوصاً پس از آنکه مشخص شد کارگردان خلاق فیلم، گیلرمو دل تورو، تصمیم گرفته تمرکزش را روی «شکل آب» بگذارد و برای کارگردانی قسمت دوم باز نخواهد گشت. دل تورو با شکل آب به رستگاری رسید و اسکار بهترین فیلم سال ۲۰۱۷ را دریافت کرد، اما حاشیه اقیانوس آرام: طغیان، فقط توانست ناامیدی به بار بیاورد.
در وهله اول، این فیلم کاملاً گیج‌کننده است. اگر فیلم اول را ندیده باشید، احتمالاً بسیاری از چیزها در این فیلم برایتان بی‌معنی جلوه می‌کند. مکانیک‌های موجود در دنیای فیلم خوب توضیح داده نمی‌شوند و دیگر شاهد کاراکتر‌های فرعی عالی، اکشن جذاب و جلوه زیبای فیلم قبلی نیستیم. شاید اگر «طغیان» صرفاً فقط یک اکشن شلوغ با نبرد میان هیولاهای عظیم بود و مجبور نبود میراث گران‌بهای قسمت قبلی‌اش را حفظ کند، تا این حد از دیدن آن ناامید نمی‌شدیم.
سولو: داستانی از جنگ ستارگان
سولو با فروش ۴۰۰ میلیون دلاری خود به نظر عملکرد بسیار خوبی در گیشه داشته، اما در دنیایی که شرکت‌های بزرگ فیلمسازی میلیون‌ها میلیون دلار خرج دنیاهای سینمایی می‌کنند تا میلیارد‌ها دلار درآمد کسب کنند، عملکرد این فیلم با بودجه ساخت ۲۵۰ میلیون دلاری‌اش، یک شکست به حساب می‌آید. نمی‌توان انکار کرد که سولو از مشکلات بازاریابی رنج برد و اکرانش تنها پنج ماه پس از آخرین جدای اشتباه بود، اما مشکل اصلی این فیلم به جای دیگری برمی‌گردد: ما احتیاجی به چندین فیلم طولانی با حجم سنگینی از CGI احتیاج نداریم تا ریزترین جزئیات سه‌گانه اصلی فیلم را برایمان توضیح دهند! بسیاری از مسائل و نکته‌هایی که هم‌اکنون در این مجموعه وجود دارد بهتر است به تخیل بینندگان سپرده شوند. بیش از حد توضیح دادنشان فقط از خاص و رمزآلود بودنشان می‌کاهد.
بازی تمومه مرد!
این ایده که شبکه‌ای تلویزیونی بودجه‌ای هنگفت در اختیار کارگردانان قرار دهد تا با آن هر آنچه در ذهن خلاقشان می‌گذرد را با آزادی عمل بسازند به نظر جالب است، اما «بازی تمومه مرد!» از شبکه نتفلیکس نشان داد که گاهی اوقات بهتر است یک نفر در پشت صحنه اندکی دیکتاتوری خرج کند. با دیدن فیلم این سوال پیش می‌آید که آیا کسی نبوده که به سازندگان بگوید بیش از حد به طنز دارای خشونت و عنصر شوکه کردن اتکا کرده‌اند؟ حجم خشونت و برهنگی غیرمعقول موجود در این فیلم غیر قابل تحمل است. امیدواریم نتفلیکس در پروژه‌های بعدی خود اندکی روی روند ساخت نظارت داشته باشد.
سربازان فوق العاده ۲
طرفداران این مجموعه بالأخره بعد از ۱۷ سال توانستند شاهد عرضه دنباله آن باشند. سربازان فوق العاده ۲ فیلم بدی نیست؛ حتی به لطف داستان نسبتاً جذاب خود که فرایند تغییر یک شهر از فرهنگ کانادایی به آمریکایی را روایت می‌کند، لحظات بسیار خنده‌داری با محوریت شوخی با این دو ملیت دارد. تمام ایده این فیلم آن است که کاراکترها را در شرایط مسخره قرار دهد تا مخاطب به خنده بیفتد و در این کار هم موفق است، اما مشکل اینجاست که بیش از حد تکراری جلوه می‌کند. ما پیش از این بارها فیلم‌های کمدی با موضوع پایان دادن به فعالیت باندهای مواد مخدر دیده‌ایم و سربازان فوق العاده ۲ هیچ چیز جدیدی به آن اضافه نمی‌کند. در نهایت باید بگوییم این فیلم علیرغم خنده‌دار بودن، به خوبی فیلم اصلی نیست.
فصل دوم سریال ریوردیل
عملکرد فصل دوم سریال ریوردیل هشداری جدی است برای سریال‌هایی که مخاطبان زیادی را به لطف جذاب بودن فصل اول خود به‌دست آورده‌اند. فصل اول این سریال شامل ۱۳ قسمت بود که داستان‌هایی جالب، عجیب و تاریک را روایت می‌کرد و توانست ما را حسابی به کاراکترهایش علاقمند کند. فصل دوم اما از آن سو ملغمه‌ای از مهملات است چرا که کاراکترها راه خود را گم کرده‌اند یا شخصیت‌های قبلی‌شان را بالکل کنار گذاشته‌اند تا در خدمت داستان اصلی از هم گسیخته فصل دوم باشند. این داستان هم در میانه راه مسیرش را تغییر می‌دهد و به دلایلی دوباره به سمت مرموز شدن پیش می‌رود. افزایش تعداد قسمت‌ها در فصل دوم به ۲۲ و ثابت ماندن سرعت روایت داستان نیز ضربه بزرگی به این سریال زده که بیننده را گیج می‌کند. خوشبختانه فصل سوم قرار است دوباره راه درست را در پیش گیرد اما با این حال خاطره بد فصل دوم در ذهنمان باقی می‌ماند.