راهنمای جامع ابزار کنترلی والدین در پلی استیشن ۴، ایکس باکس وان و نینتندو سوییچ

می‌توان گفت که همه‌ی والدینی که اهل بازی‌های ویدئویی هستند، دوست دارند که این بازی‌ها به عنوان بخشی مثبت و سازنده در زندگی خانوادگی آن‌ها حضور داشته باشند. ابزار کنترلی والدین می‌توانند به این دسته از ولدین کمک کنند تا با کم‌ترین جر و بحث به این هدف دست پیدا کنند. ابزار کنترلی والدین، بخشی از گزینه‌های موجود در تنظیمات کنسول‌ها هستند که شما هیچ‌گاه تا زمانی که به آن‌ها احتیاج پیدا نکرده‌اید، بهشان فکر نمی‌کنید. احتمالا این مورد را تجربه کرده‌اید که وقتی از فرزند هشت‌ساله‌ی خود که به بازی‌های ویدئویی وابستگی شدید دارد می‌خواهید بازی را کنار بگذارد و سر میز شام حاضر شود، او با اوقات تلخی این کار را انجام می‌دهد. در این گونه موارد است که ابزار کنترلی والدین می‌تواند یک راه‌کار فوق‌العاده باشد.

احتمالا به افرادی برخورده‌اید که با وجود نداشتن فرزند، والدین را قضاوت می‌کنند و معتقد هستند که می‌بایست همیشه زمان بازی بچه‌ها را تحت نظر داشت. اما والدین می‌دانند که این کار چندان ممکن نیست، و زمانی که فرزندان شما بزرگ‌تر می‌شوند و اوقات بیشتری را به تنهایی در منزل سپری می‌کنند، دشوارتر نیز می‌شود. متاسفانه باید گفت به نظر می‌رسد که ابزار کنترلی والدین موجود بر روی کنسول‌ها برای افرادی طراحی شده باشند که واقعا پدر و مادر بودن را در زندگی روزانه‌ی خود تجربه نمی‌کنند. این ابزار گاها این امکان را به شما می‌دهند تا بازی‌هایی را که فرزندتان حق دسترسی به آن‌ها را دارد را بر اساس رده‌بندی سنی بازی‌ها محدود کنید، اما از طرفی دیگر برای شما این امکان قرار داده نشده که بتوانید استثنایی در این زمینه مشخص کنید. برای مثال شما ممکن است مشکلی با این که فرزند نُه‌ساله‌تان به انجام بازی مرد عنکبوتی بپردازد نداشته باشید؛ حتی با این وجود که این بازی برای افراد سیزده‌ساله رده‌بندی شده است. همچنین از دیگر دردسر‌هایی که ممکن است در زمینه‌ی کنترل بازی فرزاند خود داشته باشید می‌توان به وارد کردن رمز عبور هنگام آغاز بازی‌ها اشاره کرد. این مورد می‌تواند بیش از این که ارزش داشته باشد، برای شما دردسر ایجاد کند.
در این مطلب آموزشی قصد داریم تا به شما کمک کنیم تا با ابزار کنترلی والدین روی کنسول‌های ایکس‌باکس وان، پلی‌استیشن 4 و نینتندو سوییچ آشنا شوید. همچنین به بررسی میزان مفید بودن آن‌ها نیز خواهیم پرداخت. بررسی‌های انجام‌شده بر اساس تجربه‌ی به‌کارگیری این ابزار در خانه‌هایی با کودکانی از سنین مختلف، و کودکانی که در زمینه‌ی خودداری در برابر بازی‌های ویدئویی ضعف دارند صورت‌ گرفته‌اند.

 

ایکس‌باکس وان

ویندوز 10 و ایکس‌باکس وان میزان قابل‌قبولی از تظیمات خانواده را در اختیار کاربر می‌گذارند و می‌توان به وسیله‌ی این تنظیمات، سطوح مختلفی از محدودیت را اعمال کرد. اولین چیزی که در بخش تنظیمات خانواده می‌بینید، این صفحه‌ی بسیار مفید است که به شما تمامی راه‌های مختلفی را که می‌توان از طریق آن‌ها تنظیمات خانواده را دور زد نشان می‌دهد:

این نمای کلی می‌تواند بسیار مفید واقع شود. در ادامه با رسیدن به بخش پلی‌استیشن 4 می‌توانید اهمیت این مسئله را بهتر درک کنید.

در ایکس‌باکس وان می‌توانید این کار‌ها را برای اعمال محدودیت انجام دهید:

• حساب‌های کاربری را به خانواده‌ی خود اضافه کنید تا بتوانید همه‌ی آن‌ها را از یک محل در بخش تنظیمات مدیریت کنید.
• تنظیمات حریم شخصی آنلاین را یا با استفاده از تنظیمات ازپیش‌آماده برای کودکان، نوجوانان و افراد بالغ مشخص کنید، یا این که به صورت جداگانه تنظیمات را برای هر کاربر تعیین کنید. این تنظیمات شامل چت صوتی، دانلود‌ها، اضافه کردن دوستان، دیدن محتوای دیگر کاربران، به‌اشتراک‌گذاری بر روی شبکه‌های اجتماعی و استریم کردن می‌شود.
• انتخاب کنید که برنامه‌های ایکس‌باکس چه‌کارهایی می‌توانند با اطلاعات گردآوری شده از بازی کردن شما انجام دهند. این بخش ربطی به نحوه‌ی استفاده‌ی فرزند شما از کنسول ندارد، اما به عنوان یک گزینه‌ی حریم‌شخصی، داشتنش خوب است.
• دسترسی به بازی‌ها را بر اساس رده‌بندی سنی محدود کنید. این قابلیت وجود دارد که بتوانید برای بازی‌های خاص استثناء قائل شوید.
• مرورگر اینترنت را با استفاده از یک لیست بلاک محدود کنید.

بخش تنظیمات مربوط به امنیت آنلاین کارکرد مناسبی دارد و به بازیکنان جوان‌تر اجازه می‌دهد که بدون قرار گرفتن بیش از حد در معرض خطر، از مزایای بازی‌های آنلاین بهره‌مند شوند. شما می‌توانید هر بخش از کارکرد‌های آنلاین را به صورت جداگانه تحت کنترل داشته باشید.
شما همچنین این امکان را نیز دارید که بتوانید محدودیت زمانی برای استفاده از کنسول تعیین کنید. کاربر اصلی می‌تواند محدوده‌‌ای را مشخص کند که در آن کنسول قابل استفاده کردن باشد.

 

نینتندو سوییچ

شاید باید از شرکتی که ادعای مناسب بودن برای خانواده را دارد همین انتظار را هم داشت، اما به هر جهت باید گفت که ابزار کنترلی والدین نینتندو سوییچ مثال‌زدنی هستند.

شما با استفاده از یک نرم‌افزار که روی تلفن همراه خود نصب می‌کنید، می‌توانید کارهای زیر را انجام دهید:

• محدودیت روزانه‌ برای بازی کردن را مشخص کنید. شما می‌توانید برای روز‌های مختلف، محدودیت‌های متفاوتی را ایجاد کنید و برای مثال برای روز‌های آخرهفته، میزان زمان بیشتری را در نظر بگیرید. همچنین می‌توانید در صورت نیاز، زمانی که در حال مسافرت هستید یا تعطیلات را می‌گذرانید، این محدودیت‌ها را موقتا کنار بگذارید.
• ساعت خواب را مشخص کنید. پس از این زمان مشخص‌شده، دیگر کنسول به هیچ عنوان قابلیت استفاده را ندارد و می‌توانید خیالتان را از بابت این که فرزندتان ساعت 3 نیمه‌شب زیر پتو مشغول بازی کردن باشد راحت کنید.
• زنگ‌ هشدار تنظیم کنید تا به فرزندانتان خبر دهید که مهلت بازی کردنشان رو به اتمام است. سپس با به پایان رسیدن مهلت بازی آن‌ها، می‌توانید بسته به میزان سخت‌گیری‌ خودتان یا به آن‌ها اطلاع دهید که فرصت بازی به پایان رسیده، یا این که دستگاه را مستقیما وارد حالت استراحت کنید.
• آمار بازی‌ها را تا حد دقیقه داشته باشید. شما حتی می‌توانید گزارش ماهانه‌ای را دریافت کنید که به شما می‌گوید چه بازی به چه اندازه بازی شده و چه کسی به انجام بازی پرداخته است.
• محدودیت‌های سنی از پیش تعیین شده یا شخصی‌سازی‌شده را برای بازی‌ها اعمال کنید. همچنین این قابلیت برای شما در ظر گرفته شده است تا بتوانید برخی از بازی‌های خاص را از این قائده مستثنی کنید تا برای مثال، فرزند 11 ساله‌تان بتواند از بازی فورتنایت لذت ببرد.)

این که نینتندو کاری کرده که ابزار کنترلی والدین روی تلفن‌های همراه آن‌ها قرار داشته باشد، ایده‌ی بی‌نظیری است. بدین ترتیب کودکان قادر نخواهند بود که وارد تنظیمات شده و آن‌ها را به هم ریخته و یا به طور کلی غیرفعال کنند. تغییراتی که توسط تلفن همراه در تنظیمات صورت می‌گیرند، تقریبا بلافاصله در کنسول اعمال می‌شوند. برای استفاده از این برنامه شما به یک حساب نینتندو احتیاج خواهید داشت. در صورتی که تا به حال اکانت نینتندو نداشته‌اید، می‌توانید یکی برای خود بسازید.

محدودیت‌های زمانی موجود در تنظیمات سوییج بسیار مفید واقع خواهند شد و باعث می‌شوند که با به پایان رسیدن زمان استفاده از کنسول، دیگر خبری از بحث و حدل نباشد. قابلیت تنظیم زمان خوابیدن نیز برای کنسولی که می‌توان به راحتی آن را با خود به تخت خواب برد، بسیار حائز اهمیت است.
با این وجود، ابزار کنترلی نینتندو سوییچ هم بدون نکته‌ی منفی نیستند. تنظیماتی که شما اعمال می‌کنید برای کل کنسول در نظر گرفته می‌شوند و نمی‌توان آن‌ها را به حساب‌های کاربری مختلف روی یک کنسول مرتبط کرد. اگر شما هم از کنسول سوییچ استفاده می‌کنید و قصد دارید که بازی‌های متعلق به بزرگسالان را روی آن بازی کنید، می‌بایست هربار که می‌خواهید وارد یک بازی شوید، رمز عبور خود را وارد کنید. این مسئله با توجه به این که کنسول پس از هربار وارد حالت استراحت شدن، مجددا تنظیمات کنترلی والدین را فعال می‌کند، می‌تواند آزاردهنده شود.
اگر دو فرزند داشته باشید که بخواهند از یک کنسول استفاده کنند، نمی‌توانید که زمان‌های بازی جداگانه‌ای برای هر کدام از آن‌ها در نظر بگیرید و این دو می‌بایست از یک زمان مشترک استفاده کنند. همچنین اگر فرزندان شما در سنین مختلف باشند و اجازه داشته باشند که بازی‌های متفاوتی را بازی کنند، مجددا دست شما در این زمینه نیز بسته خواهد بود و تنها راه پیش روی شما این است که هرکدام از فرزندانتان، کنسول خودش را داشته باشد.

 

پلی‌استیشن 4

ابزار کنترلی والدین بر روی کنسول پلی‌استیشن 4 اخیرا تقویت شده‌اند. این نکته‌ی مثبتی بوده، چرا که کاستی‌های سونی در این بخش جای زیادی را برای بهبود باقی گذاشته بود. برای استفاده از ابزار کنترلی والدین بر روی پلی‌استیشن 4 شما می‌بایست در PSN خود، حساب کاربری فرزندتان را به عنوان یک حساب زیرمجموعه (که حالا به نام حساب عضو خانواده شناخته می‌شود) تنظیم کنید. در حالت عادی زمانی که سن صاحب حساب به 18 سال برسد، حساب او به صورت خودکار به یک حساب پلی‌استیشن کامل تبدیل خواهد شد.

برای اعمال محدودیت روی کنسول پلی‌استیشن 4 می‌توانید این کارها را انجام دهید:

• بازی‌ها را بر اساس رده‌بندی سنی محدود کنید. در این کنسول قابلیت استثناء قائل شدن و یا لیست سفید درست کردن برای بازی‌ها وجود ندارد.
  دسترسی به مرورگر اینترنت را فعال و یا غیرفعال کنید.
• امکان بازی کردن بازی‌های واقعیت مجازی پلی‌استیشن را فعال یا غیرفعال کنید.
• امکان استفاده از چت صوتی و یا فرستادن پیام را غیرفعال کنید.
• از مشاهده‌ی محتوای تولیدشده توسط دیگر کاربران جلوگیری کنید.
• محدودیت خرج کردن ماهانه برای حساب پلی‌استیشن اعمال کنید.
• محدودیت روزانه برای بازی کردن اعمال کنید. این محدودیت‌ها را می‌توان بر اساس روز‌های مختلف هفته تغییر داد. شما می‌توانید تنظیم کنید که با به پایان رسیدن زمان بازی، فرزندتان به صورت خودکار از حساب کاربری خود خارج شود و یا تنها به او اطلاع رسانی شود.
• زمان‌هایی را که فرزندتان طی آن مجاز به استفاده از کنسول است را مشخص کنید.

مشکل این تنظیمات این است که برای مثال اگر فرزندتان برای مثال 9 ساله باشد و شما مشکلی نداشته باشید که به انجام بازی مرد عنکبوتی بپردازد، اما در عین حال نخواهید بازی‌ای همانند فورتنایت را بازی کند، راهی در اختیار شما نمی گذارد. شما نمی‌توانید به صورت تک‌تک مشخص کنید که کدام یک از بازی‌ها مجاز هستند و کدام یک از آن‌ها نیستند. همچنین این که برای کنترل محتوای ساخته‌شده توسط کاربران تنها گزینه‌های فعال و غیرفعال در نظر گرفته شده‌اند نیز چندان جالب نیست. امروزه چنین محتوایی به بخش بزرگی از بسیاری بازی‌ها شده‌اند و به همین خاطر چندان جالب نیست که بخواهید تمامی این محتوا را ممنوع کنید. از طرفی دیگر با توجه به نبود نظارت موثر در بسیاری از بازی‌های آنلاین، نباید بگذارید که فرزندانتان با مسائلی که جدا نامناسب هستند مواجه شوند.
از دیگر مسائلی که تنظیمات پلی‌استیشن 4 را نامنعطف کرده، می‌توان به بخش ارتباطات آنلاین اشاره کرد. شما در این بخش تنها می‌توانید تمامی پیام‌ها یا چت‌های صوتی را غیرفعال کنید که شامل دوستان هم می‌شوند. اگر بخواهید که فرزندتان بتواند تنها با دوستانش صحبت کند، می‌بایست تنظیماتی را از داخل حساب کاربری خود فرزندتان تغییر دهید. اگر فرزند شما به اندازه‌ی کافی بزرگ باشد، می‌تواند به راحتی این تنظیمات را تغییر دهد. اگر شما ارتباط با دوستان را مجاز کنید، ممکن است کار به جایی برسد که فرزندتان وارد بورد‌های مختلف دستینی شده و با پیام دادن به بزرگسالان بخواهد وارد رِید شود که این موضوع بسیار از حالت ایده‌آل فاصله دارد.
از طرفی دیگر، سیستم پلی‌استیشن 4 به شما اجازه می‌دهد که محدودیت‌های مد نظر خود را روی حساب‌های کاربری، و نه خود کنسول، اعمال کنید. این مسئله در صورتی که چندین فرزند داشته باشید و بخواهید خودتان هم از کنسول استفاده کنید، بسیار مفید خواهد بود. توجه داشته باشید که فرزندان شما می‌توانند به راحتی وارد حساب کاربری شما شده و به انجام بازی‌هایی بپردازند که اجازه‌ی بازی کردنشان را ندارند. برای جلوگیری از این اتفاق، پیشنهاد می‌کنیم که از طریق بخش تنظیمات، برای حساب‌های والدین رمیز عبور بگذارید. همچنین به یاد داشته باشید که امکان ساخت حساب‌های مهمان از صفحه‌ی ورودی را نیز غیرفعال کنید.

خب، کدام یک از این کنسول‌ها در این زمینه بهتر هستند؟ به نظر می‌رسد که مهم‌ترین کاری که باید از ابزار کنترلی والدین بربیاید این است که مانع از این شود تا بچه‌ها بتوانند زمانی که نباید، از کنسول استفاده کنند. پس از این مورد، تنظیمات امنیتی آنلاین برای کاهش ارتباط با غریبه‌ها و امکان لیست سفید درست کردن برای یک‌سری از بازی‌های مستثنی از رده‌بندی سنی قرار می‌گیرند.
نینتندو سوییچ همان‌طور که شاید انتظار می‌رفت، بهترین، منعطف‌ترین و راحت‌ترین ابزار کنترلی والدین را در اختیار دارد. مشکل اصلی این سیستم این است که به اشتراک گذاشتن کنسول بسیار دشوار می‌شود.
تنظیمات پلی‌استیشن 4 در زمینه‌ی ارتباط‌ات آنلاین و رده‌بندی سنی خشک و نامنعطف است، اما برای تایمر بازی‌ها خوب عمل می‌کند.
ایکس‌باکس در زمینه‌ی تنظیمات امنیتی آنلاین بی‌نقص است و قابلیت لیست سفید درست کردن را نیز دارد. با این حال در خلاقیت و اوریجینال بودن به پای نینتندو نمی‌رسد.

هیچ ابزار کنترلی والدینی نیست که بتواند جایگزین مناسبی برای درگیر شدن پدر و مادر در بازی‌های بچه‌ها و صحبت‌ کردن درباره‌ی آن‌ها باشد. با این وجود این ابزار می‌توانند به والدین کمک کنند تا قوانین خانه‌ی خود را برای بازی کردن اعمال کنند. با این کار، بازی‌های ویدئویی می‌توانند به جای تبدیل شدن به عامل استرس و جدل، به یکی از عوامل لذت و شادی در خانواده بدل شوند.