بعد از عرضهٔ «امپایر» و بستهٔ الحاقی «ناپلئون» سازندگان «توتال وار» تصمیم گرفتند به اصل بازی بازگردند و یکی از نسخه‌های قدیمی را با امکانات و ویژگی‌های جدید بازسازی کنند. نتیجتاً «شوگان 2: توتال‌وار” در مارس 2011 عرضه شد.
پیش‌تر گفتیم که موفقیت «روم» در قسمت‌های بعدی تکرار نشد و بعد از آن «توتال‌وار» روندی رو به پایین در پیش گرفت. اما عرضهٔ «شوگان» ورق را تا حد زیادی برگرداند و حتی منتقد گیم‌اسپات دنیل شانون آن را بهترین نسخه در سری «توتال‌وار» معرفی کرد. اما چرا «شوگان» این‌چنین موفق بود؟ مگر این بازی چه ویژگی‌هایی داشت که «امپایر» از آن‌ها محروم بود؟ در ادامه برای یافتن پاسخ این سؤال با گیم‌نیوز همراه باشید.
بازسازی یکی از نسخه‌های قدیمی اولین باری بود که در «توتال‌وار» رخ می‌داد و شاید اولین دلیل موفقیت «شوگان» همین باشد. همهٔ ما آرزو داریم که بازی‌های خوب قدیمی را با ویژگی‌های نسل جدید امتحان کنیم. چندین سال است که نینتندو دست از سر «ماریو» برنداشته و دائماً نسخه جدیدی از آن منتشر می‌کند و مورد استقبال هم واقع می‌شود. همهٔ هواداران نوپای «توتال‌وار» مشتاق بودند که با پدربزرگ آشنا شوند و فرصت انجام «شوگان» را داشته باشند. بنابراین Creative Assembly به خوبی این نیاز را درک کرد و از آن به نفع خودش استفاده کرد.
عامل دیگر در موفقیت «شوگان» را می‌توان فاصله گرفتن از اروپا و معرفی یک محیط جدید با گرافیک و نمایی جدید دانست. چندین سال بود که «توتال‌وار» در اروپا دست‌وپا می‌زد و امکان بازی در ژاپن که فرهنگ و جغرافیای بسیار متفاوتی داشت همه را مشتاق و هیجان‌زده کرده بود.
اما فقط همین‌ها نبود. سازندگان بازی نیز بسیار کار کرده بودند و تمام سعی خود را کرده بودند که کاری جدید و متفاوت که در عین‌حال سنت‌های گذشته را حفظ کرده است ارائه دهند. و در این راه بسیار هم عالی عمل کرده بودند.
دوران بازی مثل نسخهٔ اصلی، ژاپن فئودال در قرن 16 در نظر گرفته شده بود. دوره‌ای که قبایل مختلف با هم در جنگ بودند تا حکومت را بدست گیرند و شوگان ژاپن شوند. تعداد 9 قبیله قابل انتخاب برای بازی در نظر گرفته شده بود که هر کدام ویژگی‌های نظامی، اقتصادی و جغرافیایی خاص خود را داشتند. بعضی قبیله‌ها کمانداران بهتری داشتند و بعضی دیگر از کشاورزی درآمد بیشتری بدست می‌آوردند و بعضی دیگر در منطقهٔ خود معادن آهن داشتند که عاملی تعیین کننده در تجارت با قبیله‌های دیگر و پیشرفت هر قبیله محسوب می‌شد.
از جمله تغییرات گرافیکی نیز می‌توان به اضافه شدن نقاشی‌های ژاپنی به جای کارت‌های سربازان بازی و اضافه شدن دموهای انجام مأموریت نینجاها اشاره کرد. سیستم تکنلوژی بازی نیز بهتر شده بود اما تفاوتی که با «امپایر» داشت در این بود که فقط می‌توانستید یک تکنولوژی در هر دفعه تحقیق کنید.
نقش مذهب به دلیل اینکه همهٔ قبیله‌ها بودایی بودند زیاد در بازی تعیین کننده نبود اما اگر با اروپاییان و به خصوص پرتقالی‌ها وارد تجارت می‌شدید بعد از مدتی جمعیت مسیحی زیاد شده و دچار مشکل خواهید شد. اما تجارت با اروپاییان این مزیت را دارد که می‌توانید از آن‌ها سلاح‌های گرم دریافت کنید و از رقبای خود جلو بزنید. همچنین اگر بتوانید یکی از کشتی‌های پرتقالی‌ها را تصرف کنید که به نام «کشتی سیاه» در بازی وجود دارد می‌توانید ناوگان خود را طوری قوی کنید که دیگر کسی جلودارتان نباشد. همانطور که اشاره شد منابع طبیعی هر منطقه بسیار مهم بودند و اگر شما منبعی مانند سنگ مرمر در اختیار نداشتید بعضی از ساختمان‌های خاص را نمی‌توانستید بسازید پس یا باید با قبیله‌ای که مرمر داشت وارد تجارت می‌شدیدی یا به آن‌ها حمله می‌کردید.
حرکت ارتش‌ها در بازی نیز دشوارتر شده بود. اگر می‌خواستید وارد سرزمین‌های غریبه شوید باید از آن‌ها اجازه می‌گرفتید یا علیه‌شان اعلام جنگ می‌کردید. مکانیک جنگ‌های بازی نیز تغییر کرده بود و نقش سربازان تیر انداز بسیار پررنگ‌تر شده بود. همچنین سوارنظام نقش حاشیه‌ای‌تری پیدا کرده بود.
گرافیک بازی نیز به میزان زیادی بهتر شده بود ونقشهٔ کمپین چشم‌نوازتر طراحی شده بود. یکی ازتفاوت‌های نقشهٔ «شوگان» با دیگر قسمت‌ها در این بود که نقشهٔ «شوگان» مانند یک نقاشی سیاه و سفید بود. به هر میزان که در بازی جلو می‌رفتید بخش‌های جدیدی از نقشه رونمایی می‌شد و در رادار بازی نمایش داده می‌شد.
عرضهٔ «شوگان» تحسینات زیادی به همراه داشت و این عنوان توانست امتیاز 90 از متاکریتیک و 89 از گیم‌رنکینگ دریافت کند. به‌علاوهٔ جایزهٔ بفتا و چند نامزدی جوایز دیگر.
برای «شوگان» چندین بستهٔ الحاقی منتشر شد که هرکدام چیز جدید به بازی اضافه می‌کرد و نهایتاً همهٔ این‌ها در بستهٔ گلداذیشن منتشر شدند. به‌علاوه بعد از «امپایر» سنت بازی چندنفره کمپین به خوبی جا افتاده بود و «شوگان» نیز از این موهبت برخوردار بود.
بعد از موفقیت «شوگان» سازندگان تصمیم گرفتند یکی دیگر از عناوین موفق بازی را بازسازی کنند و آن عنوان چیزی نبود جز «روم». بنابراین اینگونه شد که در سپتامبر 2013 «روم 2: توتال‌وار» به بازار آمد. اما باید خدمتتان عرض که بازی شکست فنی بزرگی بود. اگرچه تریلرها و اخبار مربوط به بازی آن را بسیار خوب جلوه داده بود اما مشکلات فنی بازی بسیار بود و همین باعث شد منتقدان نظرشان نسبت به «روم 2» منفی شود. با این وجود هواداران نظر دیگری داشتند و فروش بالای «روم 2» در روز عرضه از فروش تمام قسمت‌های دیگر بیشتر بود. اما سازندهٔ بازی بیکار ننشست و با تعداد زیادی بستهٔ الحاقی و محتویات جانبی ضعف فنی بازی را تاحدود زیادی جبران کرد، به طوری که در بستهٔ امپرورادیشن تمام اشکالات فنی بازی برطرف شده بودند وچندین محتوای اضافه برای بازی در اختیار هواداران گذاشته شده بود. گرافیک «روم 2» به میزان زیادی تغییر کرده بود و شکل شهرها روی نقشه‌ش کمپین به کلی عوض شده بود. به‌علاوه المان‌های جدیدی مثلاً پنل سیاست به بازی اضافه شده بود که قدرت حذب یا خانوادهٔ شما را نشان می‌داد. نقشهٔ «روم 2» بسیار بزرگ‌تر شده بود قسمت‌های بیشتری از آسیا را در خود جای داده بود.
ارتش‌های بازی اسم‌دار شده بودند و هر کدام درختی داشتند که روی آن ویژگی‌های مختلفی قرار داده شده بود و هرکدام از این ویژگی‌ها توانایی خاصی به آن ارتش می‌داد. دیگر نمی‌شد لشکری بدون فرمانده داشت و حتماً باید هر ارتش رهبری برای کنترل آن می‌داشت. به علاوه برای ارتش‌ها چند وضعیت تعریف شده بود که هر کدام از آن‌ها نکات مخصوص به خود را داشت و باعث می‌شد مثلاً لشکر شما دوبرابر مصافت معمولی را بپیماید.
نقش شخصیت‌های دیگر بازی نیز بسیار پررنگ‌تر شده بود و می‌توانستید از آن‌ها برای مسموم کردن ارتش دشمن یا ترور فرمانده یا خراب کردن وسایل آن‌ها استفاده کنید.
یکی دیگر از موارد جدید بازی قوانین شهرها بود. برای مثال در هر شهر می‌توانستید سیاست خاصی در پیش بگیرید و جمعیت آن را به سرعت افزایش دهید یا تولید غذای آن را بالا ببرید.
همانطور که ملاحظه می‌کنید ویژگی‌های بسیار جدید و جذابی به «روم 2» اضافه شده بود که آن را بسیار واقعی‌تر و دشوارتر می‌کرد. اما مشکلات فنی بازی مثلاً ناتوانی در بازگذاری بازی بعد از نصب یا کرش و باگ‌های مداوم آن را از موفقیت بزرگی که می‌توانست بدست آورد باز داشت. این مشکلات به حدی بودند که دعوا به منتقدین روزنامه گاردین و افراد ناشناس از کمپانی‌های دیگر هم سرایت کرد و در تالارهای رسمی بازی همه به اعتراض و اظهار نارضایتی دست زدند.
اما بعد از این سازنده بازی عنوان خود را به مرور و آرام آرام اصلاح کرد و رضایت همه جلب شد.
به هر حال با تمام مشکلات «روم 2» موفقیت تجاری زیادی کسب کرد و تا یک سال بعد از عرضه تقریباً 1. میلیون نسخه فروش رفت و به صدر جدول فروش انگلستان و آمریکا رسید. با در نظر گرفتن همهٔ این‌ها اگر خود «روم 2» را بازی خوبی ندانیم می‌توانیم آن را بستری برای ساختن عنوان بعدی این سری که «آتیلا» نام داشت بدانیم. ویژگی‌ها و خصوصیات خوب «روم 2» به «آتیلا» منتقل شدند و آن را عنوانی بسیار عالی و بازیکن پسند ساختند که در قسمت بعدی این بررسی به آن خواهیم پرداخت. پس تا قسمت بعدی با ما و گیم‌نیوز همراه باشید
نظرات شما به بهتر شدن این سری کمک شایانی خواهد کرد؛ مارا از دیدگاه‌های خود بی‌نصیب نزارید.