نیویورک بعد از حملهٔ بیماری آبله، دزدها و تبه‌کارانی که باید ادب شوند و کمک به بازسازی شهر؛ همهٔ این‌ها در «دیویژن». حدود 2 هفته پیش بود که بلاخره دیویژن بعد از معرفی در E3 سال 2013 منتشر شد. امروز در گیم‌نیوز قصد داریم برای اینکه تصمیم شما برای خرید یا کنار گذاشتن بازی را تهسیل کنیم، گزیده‌ای از بررسی‌های چند وب‌سایت بزرگ گیمینگ آماده کرده‌ایم تا بعد از خواندن آن‌ها شما نیز دیویژن را قضاوت کنید. پس دقایقی با ما باشید تا از گیم‌اسپات به یوروگیمر و پلی‌گون برویم و دیویژن را از نگاه آن‌ها ببینیم.
یوروگیمر
مهم‌ترین دست‌آورد دیویژن بازی چندنفره است. این بازی در جمع‌کردن غریبه‌ها برای انجام ماموریت‌ها، گردش آزاد در شهر و حتی رفتن به منطقهٔ ممنوعه از جان‌ودل مایه گذاشته-باید هم همینطور باشد وقتی که سازندگان این‌چنین پز بازی تیمی را می‌دهد. سازوکار درگیری‌ها پویا و طبیعی است و هرچه تعداد بازیکنان بیشتر شود، بهتر نیز خواهد شد (درنظر داشته باشید دیویژن دست‌پخت شرکتی‌ست که تبحر خاصی در استراتژی جنگی دارد و تمام این مهارت‌ها را شما می‌توانید در دیویژن حس کنید).
پس دیویژن چیست؟ دیویژن یک ماجراجویی عظیم، جاه‌طلبانه و ستیزه‌جوست که تا حد زیادی آنچه قول داده بود را برآورده می‌کند. شهر هنوز درحال ساخت است و ما باید منتظر بمانیم تا اولین آپدیت بازی منتشر شود و چیزاهای دیگر را ببینیم. اگرچه یوبی‌سافت سریع عمل کرده و به دنبال این است مشکلات و اعتراض‌های بازیکنان را حل کند تا جای هیچ شکایتی باقی نماند؛ اگرچه اصلا مشکلات زیادی هم وجود نداشتند. دیویژن یک بازی عالی دورگه است که به همان مقدار که هوشمندانه است احمق هم هست، اما هرچه باشد نمی‌توان انکار کرد بازی بسیار لذت‌بخش است.
پلی‌گون
خوشبختانه چیزهای زیادی در درگیری‌های دیویژن هستند که ما را خوشحال کنند و وقتی همهٔ این‌ها با محیط‌های متفاوت و جذاب ترکیب می‌شوند ویژگی‌های بنیادین یک شوتینگ سوم شخص حاضراند. این جریان به دو دلیل جذاب‌تر هم می‌شود: اولا، دیویژن دنیای باز است، ژانری که زیاد با شوتینگ مهارتی شناخته نمی‌شود. دوما، بازی داد می‌زند که تمام و کمال یک عنوان نقش‌آفرینی است.
گیم اسپات
مهم نیست چقدر دشمنان تقریبا نابودنشدنی بازی یا خراب شدن تکراری ساختمان‌ها مرا خسته می‌کند، هیچ جوره نمی‌توانم از بازی کردن دیویژن دست بکشم. دنیای بازی به‌قدری بزرگ بود، آیتم‌ها به‌قدری زیاد بودند و کمپین بازی به‌قدری جذاب بود که نمی‌توانستم از پای آن جم بخورم. بعد از چند ساعت بازی کردن مشکلات بازی را فراموش کردم و خودم را در نبردهای تیمی و بهتر کردن کاراکترم گم کردم. مشکلات و اشکالات بازی هیچ‌گاه از ذهن پاک نمی‌شوند اما من با کمال میل حاضر بودم پی تمام این‌ها را به تنم بمالم و بازی را ادامه دهم.
تلگراف
دیویژن بازی‌ایست که حول تکرار می‌چرخد: باید ماموریت‌های مشابه را چندین بار انجام داد، از خیابان‌های تکراری دایم عبور کرد و مدام به منطقه ممنوعه رفت تا ابزار و تجهیزاتی به‌دست آورد که پایگاه‌تان را تجهیز می‌کند و همیشه دنبال شکار ابزار بهتر و امتیازات بیشتر خواهید بود تا بتوانید به مناطق خطرناک و دشوارتر بروید-مناطقی که پاداش‌ها و تجهیزات بهتری دارند تا شما را تقویت کنند تا دوباره همین کارهای تکراری را انجام دهید. قصد من انتقاد نیست، این فقط ذات و اساس دیویژن است. تمام بازی‌های رایانه‌ای چیز مشابهی هستند فقط این بازی سعی در مخفی کردن آن ندارد.
بازی ممکن است در ذات خود دستگاه بخت‌آزمایی باشد، اما امتحان آن همیشه حس خوبی دارد و همیشه برنده خواهید شد؛ حالا یا دمویی جذاب خواهید دید، یا برخوردی خاطره‌انگیز خواهید داشت یا یک جفت دستکش بهتر. تجهیزات و جزئیات زیاد بازی و نبرد آن باعث می‌شود گیم‌پلی بازی و کارهای تیمی لحظه به لحظه بهتر شوند.
دیگر وب‌سایت‌ها
دیجیتال اسپای: نمی‌توان انکار کرد که این بازی بهترین دنیای بازی است که یوبی‌سافت تاکنون ساخته، هم‌چنین گیم‌پلی منسجم و جالب است. المان‌های نقش‌آفرینی و نبردهای تاکتیکی آن را بهتر نیز کرده‌اند. همهٔ این تجربیات جالب زمانی‌ست که تک‌نفره بازی می‌کنید. حالا تصور کنید بازی چندنفره چه غوغایی خواهد بود.
پلی‌استیشن یونیورس: نیویورک بعد از شیوع بیماری تصویری هراسناک است، اما تصویری‌ست که مطمئنا نمی‌خواهید آن را از دست دهید.
اوری‌آی: دیویژن عنوانی بسیار خودآگاه است، بازی که از تجربیات پیشین برای جدب بازیکن به‌خوبی استفاده می‌کند. بازی بر گیم‌پلی عجیب خود تمرکز می‌کند و سرگرمی‌های تیمی خارق‌العاده‌ای به همراه دارد. جای تاسف است که بازی هنوز اشکالاتی دارد و برای نسخهٔ نهایی باید کمی صبور بود.
گیم اینفرمر: یوبی‌سافت اکنون سنگ‌بنای محکمی برای بازی دنیای بازش دارد. اگر سازندگان دیگر نیز به محصول نهایی آیتم‌های جذابی اضافه کنند مطمئنا دیویژن بازی خواهد بود که به این زودی‌ها فراموش نشود. اما اگر منطقهٔ ممنوعه و بازی تک‌نفره آن بهتر نشوند فکر نکنم افراد زیادی با دیویژن بمانند.
جاینت بمب: محتوای جانبی بازی بسیار تکراری است اما بازی تک‌نفره و بخش تیمی آن به‌قدری جذاب هستند که این بازی را ارزشمند سازند، به شرطی که دوستان‌تان هم با شما هم‌عقیده باشند.
ویدئو گیمر: دیویژن عالی نیست. اشکالاتی دارد اما این اشکالات به‌دلیل ادغام چندین ژانر هستند؛ اما همین ویژگی است که بازی را لذت‌بخش کرده. آیتم‌های بازی، ساختن مواد منفجره و یک دنیای بزرگ برای گردش در کنار بازی چندنفرهٔ متحیرکننده، اما نیازی نیست برای انجام بازی به هیچ‌کدام این‌ها وابسته شوید. دیویژن بهترین بازی نیست اما جالب است.
آی‌جی‌ان: دیویژن بیش از حد شلوغ است، اصول طراحی پیچیده مواد اولیهٔ بی‌مزه‌ای با هم ترکیب می‌کند که هیچ‌گاه غذایی باب‌میل نمی‌شود.