بازی‌های شبیه‌سازی کم نیستند. از شبیه‌ساز کامیون گرفته تا هواپیما و مزرعه و غیره. بعضی از این بازی‌ها به‌قدری دقیق ساخته می‌شوند که حتا در برنامه‌های آموزشی دانشگاه و موسسات آموزشی دیگر نیز به‌کار برده می‌شوند. معمولا این بازی‌ها داستان خاصی دنبال نمی‌کنند و شاید هیجان زیادی نداشته باشند، اما فرصتی هستند برای تجربه مجازی یک رویداد واقعی با دقیق‌ترین حالت ممکن.
ساخت «استار سیتیزن» سال 2011 آغاز شد و همان زمان بسیاری از منتقدان آن را جاه‌طلبانه‌ترین بازی شبیه‌سازی دانستند. دنیای این بازی به‌قدری بزرگ است که حتا بعضی گفته‌اند آسمان هیچکس در برابر آن واقعا هیچ است.
گیم‌پلی «استار سیتیزن» تنها شبیه‌سازی نیست. این بازی مجموعه‌ای از سبک‌های مختلف را اعم از بازی چندنفره آنلاین، شوتینگ اول شخص، و شبیه‌سازی در کنار هم ارائه می‌دهد. به‌صورت کلی بازی را می‌توان به سه قسمت زیر تقسیم کرد:
اسکادران 42-این بخش تک‌نفره بازی است و سیری داستانی را طی می‌کند که بسیار شبیه به فیلم‌های هالیوودی است، حتا بازیگرانی از سریال «بازی تاج و تخت» و فیلم‌های «هری پاتر» و «جنگ ستارگان» برای صداپیشگی و ایفای نقش در بازی انتخاب شده‌اند.
بخش تک‌نفره بازی به اپیزودهای چندگانه تقسیم می‌شود و اولین اپیزود آن 20 ساعت گیم‌پلی در خود دارد.
جامعه-درحالی که بخش تک‌نفره بازی هیجانات و لذت‌های خود را دارد، این بخش چندنفره است که «استار سیتیزن» در آن می‌درخشد. دنیایی بزرگ مملو از دیگر بازیکنان که همه روی یک سرور بازی می‌کنند. اگر مایل به مبارزه هستید می‌توانید با دیگر افراد نبردهای رودررو داشته باشید. اگر فردی صلح‌طلب هستید می‌توانید با پیدا کردن مواد کمیاب و فروختن آن‌ها خود را به صدر جدول برسانید. انتخاب با شماست.
نبردهای اول شخص-این بخش که «تفنگدار ستاره‌ای» نام دارد بیشتر شبیه به عناوینی مانند «ندای وظیفه» و «بتلفیلد» است. 16 بازیکن می‌توانند در محیطی که گفته شده گرانش نخواهد داشت به مبارزه بپردازند. و تمام المان‌های بخش جامعه هم در این نقشه‌ها وجود دارد.
نام «کریس رابرتس» برای اهالی بازی‌های فضایی ناآشنا نیست. او که پیشتر در استدیو اوریجین سیستم کار می‌کرد عناوین موفقی از جمله مجموعه «وینگ کماندر» را ساخت که موفقیت آن به حدی بود که در سال 1999 هالیوود فیلمی با اقتباس از این بازی ساخت.
بعد از جدا شدن از اوریجینز و مدتی کار در الکترونیک آرتز، رابرتس سراغ فیلم‌سازی رفت و در سال 2011 استدیو خودش را با نام «کلاد امپریوم» تاسیس کرد و بلافاصه مشغول کار بر «استار سیتیزن» شد. هر کدام از بخش‌های مختلف بازی را یک سازنده جداگانه می‌سازد و بخش اسکادران 42 نیز در استدیو «فاندری 42» لندن ساخته خواهد شد که آنجا هم برادر رابرتس مسئولیت کار را بر عهده دارد.
مانند بسیاری از بازی‌های مستقل این بازی نیز با پروژه کیک‌استارتر سرمایه خود را جمع کرد و محبوبیت آن به قدری بود که تا اواسط سال 2013 آن‌ها توانستند 15 میلیون دلار برای ساخت بازی از هواداران کمک بگیرند. نتیجهٔ این محبوبیت و سرمایه این بود که سازندگان بازی را گسترش دادند و بخش‌های دیگری به آن افزودند و تاریخ انتشار بازی از سال 2015 به تاخیر افتاد و هنوز زمان مشخصی برای انتشار آن اعالم نشده است.
گرچه «استار سیتیزن» بازار را در اختیار خودش ندارد و هنوز رقبایی در کنار آن هستند اما به نظر می‌رسد بعد از عرضه این بازی پیروز میدان شود. عناوین دیگری مانند EVE Online سبک مشابه «استار سیتیزن» را دارند اما آنچه این بازی را خاص می‌کند وسعت دنیای آن و امکانات ویژه‌ای است که ارائه می‌دهد.
شکی نیست که این بازی یکی از پرطرفدارترین شبیه‌سازی‌ها خواهد بود و سازندگان هم قول داده‌اند محتوای اضافه و جدید همیشه برای بازی وجود خواهد داشت. چنین پروژه‌های بزرگ و جاه‌طلبانه‌ای معمولا ریسک بالایی هم دارند. «آسمان هیچکس» مثال خوبی از این دسته است که بعد از عرضه اعتراضات زیادی داشت و مشکلاتی در بازی به وجود آمد. باید منتظر ماند و دید «استار سیتیزن» می‌تواند موفق شود یا نه.
سلام.
تبادل لینگ میکنید؟
خیر