بگذارید در همین ابتدا تکلیف را روشن کنم؛ به هیچ وجه به دید «یک به سوی ماه دیگر» به سمت «داستان یک پرنده» (A Bird Story) نروید. این بازی اصلا به زیبایی و پیچیدگی و گستردگی «به سوی ماه» نیست. قرار نبوده که باشد. این بازی تنها یک مقدمه ساده است. بدون هیچ پیچیدگی و عمق داستانی و تنها برای به تصویر کشیدن خاطرات بهیادماندنی دوران کودکی یک شخص ساخته شده‌است.
داستان بازی بسیار ساده و به دور از هر گونه پیچیدگی است. شخصیت اصلی پسربچه‌ای است که تنهایی را در بند بند لحظات زندگی خود حس می‌کند. مادرش هر روز صبح قبل از بیدار شدن او به سرکار می‌رود و موقعی هم که به خانه برمی‌گردد کم پیش می‌آید که پسر بیدار باشد. در مدرسه هم هیچ دوستی ندارد و خودش هم به درس اهمیت زیادی نمی‌دهد. تنها دلخوشی او کشیدن نقاشی و ساختن موشک کاغذی است.
در یکی از همین روزهای کسالت‌بار زندگی پسربچه و در حالی که او از مدرسه به خانه می‌آمده ناگهان با پرنده‌ای زخمی روبرو می‌شود که در حال فرار از دست حیوانی است. پسربچه او را نجات می‌دهد و تصمیم می‌گیرد که از او مراقبت کند. مراقبت پسر از پرنده و رابطه‌‌ی عمیقی که بین این دو شکل می‌گیرد محور اصلی داستان بازی است. همان‌طور که در ابتدای بند گفته‌شد داستان بازی بسیار ساده و سرراست و به دور از پیچیدگی‌های داستانی است.
این کار چند دلیل مهم دارد؛ اول اینکه این بازی مقدمه‌ای برای «به سوی ماه 2» است و تنها به معرفی بخشی از زندگی شخصیت اصلی بازی بعدی می‌پردازد. آن هم از زاویه دید شخصیت اصلی که این خود باعث شده که در بازی همه وقایع ممکن را ببینیم و آن‌ها را به دست خودمان رقم بزنیم. دوم اینکه روایت داستانی پیچیده و عمیق بدون استفاده از دیالوگ و در عرض تنها یک ساعت کار بسیار بسیار سختی که از عهده کمتر کسی بر می‌آید.
سوما اینکه از همان اول هدف سازنده از ساخت این بازی این بوده که صرفا لحظاتی خاطره‌انگیز از دوران کودکی یک انسان را به ما نشان دهد و کاری کند که هر کدام از ما به یاد خاطرات خوش دوران کودکی بیفتیم.
با توجه به اینکه در بازی متن و دیالوگ وجود ندارد و ممکن بوده همین ویژگی به پاشنه آشیل بازی تبدیل شود، بازی تغییراتی در مقایسه با «به سوی ماه» به خود دیده‌است؛ اول اینکه بازی از «به سوی ماه» خطی‌تر است.
محیط‌ها محدود هستند و آزادی کمی در گشت‌و‌گذار در محیط دارید. از طرفی دیگر کنترل بازی کمتر در دستان شماست و بیشتر از اینکه از موس و کیبورد استفاده کنید شاهد تماشای صحنه‌های مختلف هستید. هیچ چالشی هم در بازی وجود ندارد. حتی از آن نیمچه معماهای بازی قبل(پیدا کردن اشیای خاص برای رفتن به تکه بعدی حافظه) هم خبری نیست. در بسیاری از موارد هم مقصد مورد نظر و یا شی ای که باید با آن تعامل کنید در صفحه نشان داده می‌شود.
به طور کلی باید گفت که هر موردی که در روایت یک ساعته بازی خلل ایجاد می‌کرد از بازی حذف شده تا تماشای صحنه‌های زیبا لذت‌بخش تر باشد.
شاید فکر کنید مواردی که در بالا گفته شد نکات منفی بازی باشند. درست است که «داستان یک پرنده» کوتاه‌تر، کوچک‌تر، کم‌عمق‌تر و ساده‌تر از «به سوی ماه» است، اما همچنان با یک بازی زیبا و بهیادماندنی طرف هستیم.
لحظه‌ها و سکانس‌های به یاد‌ماندنی همچنان در بازی وجود دارند و تا مدت زیادی در یادتان می‌مانند. موسیقی همچنان غوغا می‌کند و نیمی از بار احساسی بازی را به دوش می‌کشد. گرافیک هم همان گرافیک پیکسلی بازی است. البته در بخش‌‌هایی به جای استفاده از گرافیک پیکسلی از نقاشی‌های گرافیکی استفاده شده‌است.
«داستان یک پرنده» یک بازی کوچک است. اما در آن لحظاتی را می‌بینیم که برای بسیاری از ما خاطره است؛ خاطراتی خوش و شیرین که هرگز از یادمان نخواهند رفت. همان‌طور که گفته‌شد بازی تنها مقدمه‌ای کوتاه بر ادامه «به سوی ماه» است.
با وجود «داستان یک پرنده» بسیار امیدواریم که «به سوی ماه 2» بازی به مراتب بهتر، زیباتر و عمیق‌تری نسبت به «به سوی ماه» خواهد بود.
نقد مختصر و بسیار خوبی بود. ممنون سیدجان.
خوشحالم می بینم بعضی بچه های قدیمی سایت دنیای بازی در این سایت کنار هم جمع شدند؛ سعید، قاسم، سید، مسعود و بقیه که شاید بنده باهاشون اشنایی نداشته باشم.
معلومه که بازی توانایی ایجاد حس عنوان «به سوی ماه» رو در مخاطب نداره، اما با این حال ارزش تجربه کردن به عنوان یک مقدمه برای نسخه ی دوم به سوی ماه رو داره.
سید جان لینک دانلود این بازی رو داری؟ هرچی می گردم پیدا نمی کنم.
خواهش میکنم!
راستش من خودم از تورنت دانلود کردم. تو سایت های ایرانی خیلی سخت پیدا میشه.