بازی Detroit: Become Human جدیدترین بازی روایی ماجراجویی از استودیوی دیوید کیج یعنی کوانتیک دریم است که این هفته، در تاریخ 25 می منتشر شد. این سازنده، سابقه‌ی ساخت بازی‌هایی با داستانی قوی دارد که معمولا مضمونی بزرگسالانه و سینماتوگرافی دراماتیک دارند؛ بازی دیترویت نیز از این قاعده مستثنی نبوده است. این بازی در زمانی نه‌چندان دور اتفاق می‌افتد که در آن روبات‌های انسان‌نما به عنوان شهروندان درجه دو شناخته می‌شوند و شما در آن داستان زندگی سه‌تن از این روبات‌ها را تجربه می‌کنید که در انقلاب پیش‌رو تاثیرگذار هستند.
حالا این سوال به وجود می‌آید که این بازی چگونه توانسته که از پس این موضوع بربیاید؟ با توجه به نظرات و بررسی‌های منتقدین باید گفت که نگاه‌ها به این بازی متفاوت هستند. عمده‌ی منتقدین معتقد هستند که این بازی قادر بوده که داستانی متحد داشته باشد که در آن لحظاتی به‌یادماندنی وجود دارند، اما نتوانسته مشابه‌سازی‌های وقایع حقیقی مانند جنبش حقوق شهروندی را به درستی از آب دربیاورد. در مطلب منتشرشده توسط گیم‌اسپات درباره‌ی این بازی گفته شده بود با وجود این که این بازی -با توجه به ساختار آن و مسیر‌های متفاوتی که می‌توان در آن طی کرد- ساخته شده است تا مجددا بازی شود، اما انجام دادن این کار چندان رضایت‌بخش نیست و ارزش وقت گذاشتن را ندارد. در ادامه با نظرات برخی از منتقدین در رابطه با این بازی آشنا خواهیم شد. با گیم‌نیوز همراه باشید.
گیم‌اسپات – 7 از 10
همه‌چیز در بازی آن‌طور که می‌خواستم پیش نمی‌رفت اما این انتخابی بود که انجام داده بودم و تعهد من در داستان تاثیرگذار بود. پس از به پایان رساندن این بازی سعی کردم به عقب بازگردم و ببینم اگر از غریضه‌ی خود استفاده نکنم و به جای آن مسیر تاریک‌تری را پیش بگیرم چه اتفاقی می‌تواند بیافتد. این کار هیچ‌گاه منطقی با نظر نرسید و ارزش زمان گذاشتن را نداشت. دیترویت به خوبی ارزش بازی کردن را دارد، اما در زمینه‌ی ایجاد تعادل میان دادن حق انتخاب به شما و یادآور شدن این که تنها یک بازی است، موفق ظاهر نشده است. کیج و کوانتیک دریم در حال به تکامل رساندن این سبک از بازی‌ها هستند، اما مشخص است که هنوز جا برای پیشرفت وجود دارد.
گیمزرادار+ – 4.5 از 5
بازی Detroit: Become Human ایده‌آل‌های بسیار بزرگی دارد و بسیار بازی پرداخته‌شده‌ای است که نقص‌های اندکی دارد. این بازی جاه‌طلبانه است، روایت داستانی آن به شکل خارق‌العاده‌ای اجرا شده و یکی از جذاب‌ترین بازی‌های این نسل است. این بازی نظرات را به دو دسته تقسیم می‌کند و نظراتی را پدید می‌آورد که برخی عمیق و متفکرانه هستند، و برخی دیگر نیمه‌پخته و احساسی.
گاردین – 4 از 5
Detroit: Become Human یک بازی بسیار خوش‌ساخت است که به انتخاب‌های بازیکن بها می‌دهد و دست او را در این زمینه به گونه‌ای آزاد می گذارد که عنوان دیگری توانایی رقابت با آن را ندارد. با این که عناصر داستانی مرکزی خسته‌کننده‌ی این بازی مقداری به آن آسیب می‌رسانند و برخی اوقات هم قابل‌پیشبینی هستند، نتیجه‌ی کلی دستآوردی خیره‌کننده در زمینه‌ی بازی‌سازی است که یک دستاورد سینماتیک پرجزئیات هم محسوب می‌گردد.
گیم‌اینفومر – 8 از 10
بازی دیترویت باعث شد که مباحثی درباره‌ی انسانیت و آینده فکر کنم که سعی می‌کردم از آن‌ها دوری کنم؛ این نکته‌ی مثبتی است. پرداختن به این مسائل دشوار است و خوشحال هستم که کوانتیک دریم این چالش را با علم به این که ممکن است منجر به شکست شود، پذیرفته است. دیترویت در این زمینه هم موفق عمل کرده، و هم کاستی‌هایی داشته است.
آی‌جی‌ان – 8 از 10
بازی Detroit: Become Human یک عنوان درام علمی‌تخیلی ناراحت‌کننده است که در آن تصمیمات شما می‌توانند بیشتر از هر بازی مشابه دیگری روی وقایع بازی تاثیرگذار باشند که این موضوع برای بازیکن بسیار رضایت‌بخش خواهد بود. با این که دوست داشتم داستان بازی کمی ملایم‌تر می‌بود (و این کار با توجه به استفاده از تکنولوژی‌های جدید و اجرا‌ها امکان‌پذیر بود)، داستان خوب و بازی خوب سه‌گانه‌ی مرکزی دیترویت کافی بود تا بتوانم در لحظات خطر آن را به واقع حس کنم و زمانی که شخصیت‌ها پیروز می‌شدند، احساس برد کنم. نکته‌ی مهم‌تر این است که دیترویت راه‌های مختلفی را در برابر شما قرار می‌دهد که در ادامه‌ی روند بازی تاثیرگذار است. همچنین انتخاب‌های شما برگشت‌ناپذیر هستند و این موضوع باعث می‌شود که حساسیت آن‌ها بالا برود.
یو‌اس‌گیمر – 3.5 از 5
بازی Detroit: Become Human با داشتن بازیگرانی که می‌توان از بازی‌شان لذت برد از عناوین پیشین خود جلو زده است. نحوه‌ی ارائه و توانایی بصری کوانتیک دریم درجه یک است، اما نویسندگی آن کمی عقب افتاده است. داستان به اندازه‌ی کافی ظرافت ندارد و برخی از اشارات آن به وقایع اجتماعی، بیشتر واضح و آزاردهنده هستند تا این که ویژه و خاص باشند. این بازی بهتر از Beyond: Two Souls است، اما هنوز جای پیشرفت وجود دارد.
دستراکتوید – 7 از 10
بازی Detroit: Become Human، ماند اکثر عناوین کوانتیک دریم، مملو از سمبل‌هاست و بارقه‌ای از امید در دنیای جذابش به چشم می‌خورد. این بازی حرف جدید خاصی برای گفتن ندارد، اما رسالت خود را در زمینه‌ی بار درام به انجام می‌رساند، به شکلی که کمی پس از دور بازی هفت‌ساعته‌‌ام، مجددا به انجام بازی پرداختن. بازی مشکلاتی دارد، اما منسجم است؛ همین پیشرفتی برای آن محسوب می‌شود.